Zwalczanie samosiewów zbóż w uprawie rzepaku ozimego

Okres jesiennej wegetacji rzepaku ozimego zapewnia optymalne warunki dla rozwoju chwastów. Eliminowanie ich  z łanu gwarantuje lepszy rozwój i mniejszą podatność na wymarzanie roślin rzepaku. Chwasty, które nie zostaną wyeliminowane podczas jesieni, wiosną są wyjątkowo trudne do zwalczenia.
Z  powodu braku odpowiedniego zmianowania i stosowanych uproszczeń w agrotechnice wzrasta zagrożenie ze strony chwastów dla upraw rzepaku. Najczęściej przedplonem rzepaku ozimego są zboża. Najbardziej szkodliwe są chwasty, które intensywnie rozwijają się jesienią i szybko zacieniają młode siewki rzepaku. Należą do nich przede wszystkim samosiewy zbóż i perz. Niezwalczone w porę chwasty powodują nie tylko straty w plonie rzepaku, ale również sprzyjają rozwojowi chorób grzybowych i żerowaniu szkodników.
Większość rzepaków zostanie posiana na stanowiskach po zbożach. Pojedyncze samosiewy zbóż są stosunkowo mało konkurencyjne. Jednak kombajnowy zbiór zbóż powoduje, że często ich liczba przekracza kilkadziesiąt roślin na 1 m2. Zwłaszcza w najwcześniej sianych rzepakach osiągają one znaczny wzrost i zacieniają roślinę uprawną. Rośliny rzepaku dążąc do światła, wynoszą szyjkę korzeniową ponad powierzchnię gleby, co jest często przyczyną wymarzania całych plantacji. Zboża w rzepaku są szczególnie niebezpieczne wiosną. Błyskawicznie osiągają znaczną wysokość i stają się bardzo konkurencyjne
Samosiewy zbóż, które znacznie szybciej rosną od roślin rzepaku, a tym samym zacieniają młode siewki należy skutecznie zwalczać już w chwili  wschodów roślin rzepaku. Zabieg ten ma wpływ na przygotowanie plantacji do przezimowania. Uprawy rzepaku pozbawione konkurencji samosiewów zbóż zdecydowanie lepiej przezimowały w ubiegłym sezonie, podczas mroźnej i bezśnieżnej zimy.
Samosiewy zbóż to nie jedyne poważne zagrożenie dla plantacji rzepaku. Niebezpieczne są także chwasty jednoliścienne, zwłaszcza perz właściwy. Perz występujący w dużym nasileniu (50-100 roślin/m?) może spowodować spadek plonu nawet o ponad 30%.
Graminicydy to grupa herbicydów przeznaczonych do zwalczania traw w uprawach roślin dwuliściennych. Najbardziej skuteczne preparaty opierają się na substancji aktywnej – chizalofop-P-etylowym. Terminem zwalczania samosiewów zbóż w plantacjach rzepaku ozimego jest późne lato i wczesna jesień.
Najbardziej znanym graminicydem na polskim rynku jest Targa Super 05 EC zawierająca chizalofop-P-etylowy, która praktycznie zwalcza wszystkie gatunki traw. Kwestią jest wysokość dawki. Dawka do zwalczania samosiewów zbóż jesienią wynosi 0,75 l/ha lub 0,6 l/ha + adiuwant (w zalecanej dawce), a wiosną od 1,0 do 1,5 l/ha. W uprawie bezorkowej ze względu na falowe wschody samosiewów zbóż jest zalecana metoda dawek dzielonych, czyli dwukrotny zabieg preparatem w dawce 0,5 l/ha z dodatkiem adiuwanta. Chizalofop-P-etylowy do optymalnego działania wymaga temperatury 15-25oC, za minimalną temperaturę źródła krajowe podają przedział 5-8oC. Skuteczność także poprawi wysoka wilgotność powietrza, która podczas zabiegu nie powinna być niższa niż 60%.
Na skuteczność walki z samosiewami zbóż, a tym samym na ekonomiczną efektywność zabiegu, decydujący wpływ ma prawidłowy dobór preparatu. Chizalofop-P-etylowy skutecznie zwalcza samosiewy zbóż i perz właściwy. Jednak nawet najlepiej dobrany graminicyd nie spełni oczekiwań plantatorów, jeżeli zostaną popełnione błędy w uprawie i agrotechnice, źle zostanie dobrana dawka preparatu. Należy także bezwzględnie przestrzegać zaleceń zawartych w etykiecie-instrukcji stosowania.