Czarne złoto - tak mówią rolnicy o rzepaku, gdy można za niego uzyskać dobrą cenę. Trzy ostatnie lata nie należały do najlepszych, trzeba było do tej uprawy dokładać. W tym roku susza. Ale rolnicy, którym rzepak obrodził mogą ten rok zaliczyć do udanych.
O tym, że na rzepaku można zrobić interes wiedzą rolnicy, którzy zbierają minimum 3 tony z hektara. Odwiedzamy gospodarstwo rolne "Rędzina" w Redzikowie koło Słupska. Istnieje ono od 1999 roku, kiedy to w miejsce gospodarstwa agencyjnego, powstałego na bazie dawnej stacji hodowli roślin utworzono spółkę pracowniczą. Dziś prowadzi się tu chów trzody, a na ponad dwóch tysiącach hektarów - produkcję roślinną.
Oprócz pszenicy, jęczmienia browarnego na 800 hektarach uprawia się również rzepak ozimy. Zdaniem prezesa spółki pana Michała Duszkiewicza ten rok mimo suszy, nie był dla rzepaku najgorszy. W gospodarstwie średnio z hektara zebrano blisko 4 tony. Cena również była dobra 1070-1090 zł za tonę rzepaku technologicznego. Najwyższą płaciła firma, która skupuje rzepak na biopaliwa.
Surowiec odbierany przez pośredników trafia do tłoczni koło Poznania, która zajmuje się produkcją biopaliw. Pieniądze za odstawiony rzepak, spółka otrzymuje w ciągu 14 dni. Rzepak należy do roślin najbardziej kosztownych w uprawie, bo wymaga kilku zabiegów środkami ochrony roślin i dużego nawożenia, ale jeśli obrodzi daje rolnikowi spore korzyści.
Aż 35% dochodów tego gospodarstwa stanowi właśnie rzepak. Taki wynik pozwala myśleć o inwestycjach. Wybudowano nowoczesny magazyn do przechowywania zboża oraz kupiono sprzęt do czyszczenia nasion. Mimo dużych kosztów czyszczenia rzepaku opłaca się go doprowadzić do parametrów technologicznych, bo za taki surowiec spółka otrzymuje nawet o 200 zł więcej za tonę.
Ekonomiści uważają, że w najbliższych latach areał uprawy rzepaku w Polsce rozszerzy się, wzrosną jego plony i że będzie opłacalną uprawą. Na wzrost cen i poprawę opłacalności liczą również rolnicy, którzy współpracują z Warszawskimi Zakładami Przemysłu Tłuszczowego. W tym roku było ich ponad 8 tys.. Co roku zakłady podpisują z nimi umowy kontraktacyjne, które gwarantują rolnikom zbyt rzepaku. W tym sezonie do zakładu trafiło ponad 65 tys. ton nasion.
Mimo dużych strat w uprawie rzepaku ozimego rekompensatą dla rolników z rejonów Lubelszczyzny i Zamojszczyzny okazał się rzepak jary. Całość skupionego surowca przeznaczana jest do produkcji oleju rzepakowego i margaryn. Warszawskie zakłady to jeden z większych tego typu w Polsce. Już przed wojną tłoczyło się tu olej, później zakłady znacjonalizowano i wciąż są firmą państwową. Spółką Skarbu Państwa, która lada dzień będzie sprywatyzowana. Czy to dobrze, czy źle? Trudno oceniać. Jedno jest pewne, spółka ma znaczącą pozycję na rynku, bowiem aż 15% udziałów w rynku przetworów olejowych jest w jej ręku. W ostatnich latach zakład przechodził różne koleje losu. Spory o to - masło czy margaryna, olej rzepakowy czy z oliwa z oliwek nie spowodowały co prawda wielkich strat, ale nie wpływały też stabilizująco na firmę. Udało się utrzymać zakład w dobrej kondycji ekonomicznej i dziś jest trzech chętnych na jego kupno. Na szczęście oferentami są polscy inwestorzy. A przecież podobne zakłady tłuszczowe w Brzegu, będące we władaniu Amerykanów są dziś w upadłości i nie ma optymistycznych wieści na wyjście z kryzysu, bo nie udało się pozyskać inwestora, który zapłaciłby ponad 100 mln zł za firmę w Brzegu.
W Polsce najbardziej znane rośliny oleiste to rzepak i rzepik, stanowią one aż 98% tej produkcji. Ale rynek ten podlega ciągłym wahaniom. Czy ustawa o biopaliwach jest szansą jego stabilizacji?
.png)
Zaloguj przez Facebook
