Polska nie dostanie większej kwoty na produkcję skrobi

Polsce i Litwie nie udało się przekonać pozostałych krajów UE oraz Komisji Europejskiej do zwiększenia kwot produkcji skrobi ziemniaczanej. Ministrowie rolnictwa państw UE zdecydowali w poniedziałek w Brukseli o utrzymaniu do końca 2006 roku obecnie obowiązujących kwot.

Jak poinformował PAP wiceminister rolnictwa Wiesław Zapędowski, ministrowie rolnictwa państw UE "nie uwzględnili polsko-litewskiego postulatu i przyjęli rozporządzenie o przedłużeniu obecnie obowiązującego systemu na kolejne dwa lata (do końca 2006 roku - PAP)".

Polska oraz Litwa starały się, by zmienić ustalone na szczycie w Kopenhadze, przed wejściem nowych krajów do UE, zasady rozdzielania kwot produkcji skrobi dla nowych krajów członkowskich, zgodnie z sugestią Parlamentu Europejskiego, który w maju przyjął raport w tej sprawie.

Zmiany dałyby Polsce szanse na zwiększenie ustalonej wówczas rocznej kwoty - 145 tys. ton skrobi. Zdaniem Janusza Wojciechowskiego (PSL), sprawozdawcy raportu PE, polska kwota jest o wiele za mała, gdyż nasz kraj jest w stanie produkować 180 tys. ton skrobi rocznie. Niestety dla Polski, przyjęty raport PE ma jedynie charakter opinii.

Jest szansa, że Polsce uda się wynegocjować większe kwoty od 2007 roku. W poniedziałek Komisja Europejska przedstawiła pisemną deklarację, w której zobowiązała się, że po dwóch latach rozważy polsko-litewskie postulaty, aby zwiększono ich kwoty na skrobię.

Według propozycji PE, popartych przez Polskę i Litwę zmiany miały polegać na wprowadzeniu systemu tzw. saldowania kwot. Saldowanie polegałoby na tym, że jeśli ogólna kwota produkcyjna, przewidziana dla całej Unii Europejskiej, wynosząca 1,95 mln ton, nie zostanie w danym roku wykorzystana w całości, to niewykorzystana część ogólnej kwoty zostanie przeniesiona na nowe kraje członkowskie, w tym głównie na Polskę, która ma 78 proc. kwoty przypadającej na kraje UE.

W minionych 6 latach tylko w roku 2001 kraje UE wykorzystały całość przyznanych im kwot, a w pozostałych latach kwoty były niewykorzystane w granicach od 3 do 17 procent.