Czy na kwiatach można zarobić?

Jakie są szanse polskich ogrodników po przystąpieniu Polski do Unii? Kto jest potęgą w kwiaciarskim biznesie w krajach Piętnastki, jak produkują najwięksi i najlepsi w Europie? Czy mają jakieś problemy?

Na świecie w uprawie roślin ozdobnych prym wiodą kraje Unii Europejskiej, praktycznie jedynie one liczą się na tym rynku. Ale powszechnie kojarzony tylko z produkcją kwiatów ciętych i doniczkowych sektor kwiaciarski, obejmuje także produkcję szkółkarskiego materiału ozdobnego, bulw i cebul, nasion, sadzonek oraz kwiatów i zieleni na suche bukiety.

Jest to w Unii jeden z niewielu rynków, na którym dochody producentów nie są wspierane finansowo. Są natomiast chronione przed nadmiernym importem. Co nie znaczy, że rynek ten jest nieuregulowany. Już w 1968 roku EWG ustaliła wspólną organizację rynku kwiaciarskiego. Ostatnio weszły w życie także przepisy, zgodnie z którymi z budżetu Unii mogą być finansowane programy promocyjne, obejmujące: kontakt z mediami, reklamę, organizację wystaw i pokazów. Ich celem ma być wzmocnienie wizerunku producenta w oczach konsumenta, czyli - zwiększenie popytu. Wspólnota finansuje do 50% kosztów takich programów, 20% pokrywają kraje członkowskie, resztę - organizacje zrzeszające producentów. Wspólna organizacja rynku kwiatów to również wspólne standardy jakości i system kontroli, a także zasady handlu z krajami trzecimi, nie należącymi do Unii. tzn. jednolita taryfa celna w obrotach z tymi krajami i nie nakładanie ceł i żadnych ograniczeń ilościowych w handlu na obszarze Wspólnoty.