Jak rozwija się uprawa ziemniaka znasiennego w Polsce oraz innych krajach UE
17 sierpnia 2009
Największą powierzchnię uprawy ziemniaków mają następujące kraje Unii Europejskiej: Polska, Rumunia, Niemcy, Holandia, Francja, Wielka Brytania. Charakteryzują się one również (oprócz Rumunii) największą produkcją nasienną. Najwyższymi wskaźnikami udziału plantacji nasiennych w ogólnym areale produkcji ziemniaków odznacza się Holandia, gdzie ze względu na specjalizację w eksporcie sadzeniaków kwalifikowanych, uprawy nasienne stanowią ponad 22%. Na drugim miejscu pod względem udziału plantacji nasiennych znajduje się Dania ze wskaźnikiem 11,6%. Plantacje nasienne stanowią około 9-10% w uprawie ziemniaków we Francji, Wielkiej Brytanii oraz Czechach. W Niemczech udział ten wynosi ok. 6%. Polska na tle unijnych krajów przodujących w produkcji ziemniaków towarowych i sadzeniaków kwalifikowanych odznacza się zdecydowanie najniższą produkcją nasienną w stosunku do ogółu plantacji ziemniaków. Udział ten w naszym kraju nie przekracza 1 %. W przeprowadzonych w sierpniu 2008 r. badaniach ankietowych przedsiębiorstw nasiennych przekazujących swoją ofertę sprzedaży sadzeniaków do prowadzonego w IHAR Bonin banku informacji o rynku ziemniaków, jako najważniejsze przyczyny niskiej częstotliwości wymiany sadzeniaków w naszym kraju wymieniono kolejno: niestabilny rynek zbytu i niezadowalająca dochodowość rolnictwa, mała skala produkcji - ziemniaków (rozdrobnienie) oraz stosunkowo duży udział produkcji na własne potrzeby gospodarstw, niska świadomość konieczności i opłacalności wymiany sadzeniaków własnych na sadzeniaki kwalifikowane. Właśnie zwiększenie produkcji nasiennej oraz częstotliwości wymiany sadzeniaków pozostaje najważniejszym strategicznym celem sektora nasiennego ziemniaka w Polsce.
Odmiany roślin uprawnych, w tym ziemniaka, wnoszą do produkcji rolniczej element postępu biologicznego. Decydują o wielkości i jakości zbioru, a tym samym o opłacalności produkcji i możliwości zbytu na coraz bardziej konkurencyjnym rynku. Jednocześnie odmiana reprezentuje pewną wartość marketingową jako element wyróżniający (marka) danej partii produktu.