PRZYCZYNY
Schorzenie spowodowane podaniem bydłu zbyt dużej ilości paszy wysokobiałkowej
(pasza treściwa, młoda trawa, koniczyna, lucerna pasza z dodatkiem mocznika).
OBJAWY KLINICZNE
Brak apetytu, osłabienie lub zanik motoryki żwacza, osowiałość chwiejność
chodu, może wystąpić wzdęcie i biegunka, spadek mleczności, oddechy są
nieregularne, przyspieszone, tętno niemiarowe, mogą występować objawy
morzyskowe, treść żwacza ciemnej barwy o zapachu amoniakalnym.
ZMIANY ANATOMOPATOLOGICZNE
Treść żwacza o zapachu amoniakalnym, przekrwiona i obrzękła błon śluzowa
żwacza. Zwyrodnienie wątroby, wybroczyny (najczęściej w korze nerek).
POMOCNICZE BADANIA LABORATORYJNE
Oznaczenie pH treści żwacza (pH większe niż 8). Oznaczenie liczby i żywotności
wymoczków (zmniejszona liczba, wymoczki martwe lub brak). Próba flotacji
(przyspieszona).
LECZENIE
Lewarowanie treści żwacza, dożwaczowo 1-3% roztwór kwasu octowego w ilości
10-15 litrów, można również podać 50-70 ml kwasu mlekowego w 5-10 litrach
wody. Dożylnie glukoza 20% 500 ml, w razie potrzeby glikozydy nasercowe –
Deslanosidum 4-6 mg/szt. W lżejszych formach podać można 200-400 ml melasy
lub 300-500 g sacharozy w 5 litrach wody.
ZAPOBIEGANIE
Podawanie właściwie zbilansowanej, smakowitej paszy, stopniowe przyzwyczajanie
bydła do nowego rodzaju paszy, szczególnie z dodatkiem mocznika.
na podstawie: "Wybrane choroby bydła", Jacek Sikora
.png)
Zaloguj przez Facebook
