PRZYCZYNY
Choroba niezakaźna, spowodowana niedoborem witaminy B1.
OBJAWY KLINICZNE
Choroba najczęściej występuje u młodego bydła żywionego wysokoenergetyczną
paszą, rzadko w czasie wypasu na pastwiskach. Rozpoczyna się zmniejszeniem
apetytu, nagłym osowieniem, chwiejnością chodu, usztywnieniem karku z wygięciem
dogrzbietowym szyi i głowy. Ruchy żwacza są osłabione. Występuje
przeczulica skóry, zez, uderzanie w przeszkody, parcie głową, drżenie mięśni,
kurcze mięśni usznych, gałki ocznej, powiek, policzków i warg. Do czasu wystąpienia
konwulsji – ciepłota ciała, tętno, liczba oddechów pozostają w
normie. Czasem występuje bradykardia i arytmia. W przypadkach nie leczonych śmiertelność
może dochodzić do 100%.
ZMIANY ANATOMOPATOLOGICZNE
Przekrwienie mózgu, czasem brak zmian makroskopowych, martwica kory mózgowej
wykrywalna często tylko badaniem histopatologicznym.
POMOCNICZE BADANIA LABORATORYJNE
Badania bakteriologiczne i wirusologiczne wykluczające schodzenia zakaźne mózgu.
Badania chemiczne wykluczające zatrucie ołowiem, hypomagnezemię. Badania
histopatologiczne kory mózgowej.
LECZENIE
Vitaminum B1 (2-4 mg/kg m.c.) dożylnie lub domięśniowo, 2 razy dziennie co
najmniej przez 2 dni. Efekt podania pozajelitowego witaminy B1 jest zazwyczaj
bardzo szybki, jeżeli poda się lek w ciągu 24 godzin od początku choroby.
Brak poprawy po leczeniu w tym okresie wskazuje najczęściej na inną przyczynę
schorzenia.
ZAPOBIEGANIE
Zmniejszenie ilości wysokoenergetycznych składników dawki pokarmowej, zwiększenie
ilości dobrej jakości pasz objętościowych.
na podstawie: "Wybrane choroby bydła", Jacek Sikora
.png)
Zaloguj przez Facebook
