MERCOSUR1
TSW_XV_2025

Rynek drobiu i jaj. Aktualny stan w UE i Polsce

9 maja 2005

Unia Europejska wytwarza ok. 12% światowej produkcji mięsa drobiowego (ponad 9 min ton). Po rozszerzeniu proporcja ta zwiększyła się o 2,5%.

W sektorze drobiarskim wyróżnia się dwa główne kierunki produkcji: nieśny i mięsny. Kierunek mięsny dostarcza na rynek żywiec rzeźny pochodzący z chowu, a także z selekcji stad produkcyjnych mięsnych i nieśnych. Unia Europejska wytwarza ok. 12% światowej produkcji mięsa drobiowego (ponad 9 min ton). Po rozszerzeniu proporcja ta zwiększyła się o 2,5%. W produkcji drobiu w Unii Europejskiej największy i jednocześnie najbardziej stabilny udział zajmują kurczęta brojlery. Stanowią one ok. 70% w ogólnej produkcji mięsa drobiowego we Wspólnocie. Drugą pozycję zajmują indyki. Ich udział w ogólnej produkcji drobiu wynosi obecnie 21%. Kaczki stanowią ok. 4% w unijnej produkcji drobiu. Największymi producentami mięsa drobiowego w Unii Europejskiej są:

  • Francja (ok. 2,2 min ton),
  • Wielka Brytania (ok. 1,6 min ton),
  • Włochy (ok. 1,2 min ton) oraz
  • Hiszpania i Niemcy (po ok. 1 min ton).

W Polsce produkcja fermowa żywca rzeźnego prowadzona jest w ok. 6 tys. kurników. Podstawową jednostką produkcyjną jest kurnik o powierzchni ok. 1 tys. m2. W ciągu roku uzyskuje się z niego ok. 180 ton żywca kurcząt brojlerów. W 2003 r. ogólna wielkość fermowej produkcji żywca drobiowego wyniosła ok. 1,17 min ton i była o 13,5% większa niż przed rokiem. Produkcja jaj dzieli się na produkcję jaj w celach reprodukcyjnych i hodowlanych oraz na produkcję jaj konsumpcyjnych. Unia Europejska dostarcza ok. 11% światowej produkcji jaj. Do największych producentów jaj spożywczych w Unii Europejskiej należą: Francja (1003 tys. ton 18%), Niemcy (870 tys. ton 16%), Włochy (820 tys. ton 15%). Produkcja 10 krajów rozszerzających Wspólnotę stanowi ok. 18% produkcji Unii Europejskiej (UE-15).

Przedmiotem obrotu handlowego jajami konsumpcyjnymi w Polsce są jaja kurze oraz w niewielkich ilościach przepiórcze i od niedawna strusie. Podstawowymi podmiotami, które działają na rynku jaj są fermy i zakłady wylęgowe szczebla reprodukcyjnego, fermy i zakłady wylęgowe piskląt towarowych, fermy produkcji jaj konsumpcyjnych, przetwórnie jaj i podmioty obrotu towarowego krajowego i zagranicznego. Według wyników Powszechnego Spisu Rolnego GUS w 2002 r., w Polsce chowem kur niosek zajmowało się prawie 1 mln gospodarstw rolnych. 99% tych gospodarstw utrzymywało niewielkie stada - do 100 sztuk. Produkcja fermowa całej podaży jaj stanowi prawie 3/4 ogólnej produkcji. Według danych Głównego Inspektoratu Weterynarii produkcję jaj spożywczych prowadzi obecnie w Polsce 780 ferm przemysłowych. Przeciętnie na jedną fermę przypadają ok. trzy kurniki o różnej skali produkcji. W 2003 r. wyprodukowano w Polsce ok. 9,2 mld sztuk jaj, tj. o ok. 3% więcej niż w roku poprzednim.

REGULACJA RYNKU DROBIU I JAJ

Obecnie obowiązujący system organizacji rynku drobiu i jaj w UE funkcjonuje od 1975 r. Regulacje stosowane na rynku wewnętrznym Unii Europejskiej nie przewidują interwencji na rynku produktów drobiarskich, ani gwarancji cenowych dla producentów żywca drobiowego i jaj. Ceny rynkowe drobiu i jaj w krajach członkowskich Unii kształtują się na podstawie relacji podaży i popytu. Cechą charakterystyczną tego rynku jest duża zależność od cen zbóż paszowych, a przez to od interwencji na rynku zbóż. Instytucją zajmującą się tworzeniem i koordynacją polityki na rynku mięsa drobiowego i jaj, na szczeblu unijnym, jest Komitet Zarządzający Rynkiem Drobiu i Jaj. Zasiadają w nim przedstawiciele wszystkich krajów członkowskich. Na ceny wewnętrzne Unia oddziałuje głównie poprzez protekcję zewnętrzną i standardy jakościowe. Określają one nie tylko poziom jakości samego produktu, ale także zasady obrotu handlowego, tj. wymogi dotyczące pakowania, magazynowania, warunków transportu, etykietowania i całej tzw. prezentacji handlowej, a także kontroli na wszystkich etapach procesu produkcyjnego i obrotu.

W przypadku rynku drobiu regulacjom podlegają:

  • żywy drób - kurczęta, kaczki, gęsi, indyki i perliczki;
  • mięso i jadalne podroby, świeże, schłodzone, mrożone, solone;
  • wątroby drobiowe, świeże, schłodzone, mrożone, w solance, suszone lub wędzone;
  • tłuszcz drobiowy niewytopiony, świeży, schłodzony, mrożony, w solance, suszony lub wędzony;
  • tłuszcz drobiowy wytopiony, wytłaczany lub rozpuszczony;
  • pozostałe przetwory z mięsa drobiowego i podroby.

W odniesieniu do rynku jaj regulacje dotyczą:

  • jaj ptasich w skorupkach, świeżych, konserwowanych lub gotowanych;
  • jaj ptasich bez skorupek i żółtek Jaj do konsumpcji, świeżych, suszonych, gotowanych na parze lub wodzie, przetworzonych, mrożonych lub inaczej zakonserwowanych, zawierających (lub nie) dodatek cukru albo innego środka słodzącego.

Mięso drobiowe, które jest wprowadzane do obrotu na rynku UE w skali przemysłowej, musi odpowiadać obowiązującym normom handlowym, z wyjątkiem mięsa pochodzącego od producentów, którzy utrzymują rocznie mniej niż 10 tys. ptaków i przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji lub do sprzedaży na lokalnym rynku detalicznym. Ponadto wyłączeniu takiemu podlega także drób poddawany specjalnej obróbce. Pełną odpowiedzialność za zachowanie odpowiednich warunków higieniczno-sanitarnych i przydatność do spożycia mięsa drobiowego ponoszą producenci. Służby weterynaryjne zostały zobowiązane do nadzoru i kontrolowania tych warunków. Standardy jakościowe obowiązują na obszarze całej Wspólnoty, tzn. obejmują również towar, który znajduje się w obrocie handlowym pomiędzy krajami UE, a także pochodzący z importu z krajów trzecich. Na rynku jaj podstawowe przepisy obejmują przede wszystkim normy handlowe oraz określają wymogi odnośnie produkcji jaj, zakładów pakowania i transportu jaj. Przepisy te mają na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentom. Zadaniem norm handlowych w Unii Europejskiej jest ujednolicenie jakości jaj kurzych przeznaczonych do konsumpcji oraz wyeliminowanie wylewek i jaj inkubowanych z obrotu na cele spożywcze. Nie dopuszcza się możliwości wprowadzenia do bezpośredniej konsumpcji jaj różnych gatunków drobiu i mieszania ich z jajami kurzymi. Sortowanie jaj według klas jakościowych i wagowych może odbywać się wyłącznie w odpowiednio wyposażonych centrach pakowania, dopuszczonych i zarejestrowanych przez upoważnione władze w państwie członkowskim. Zbiornice i zakłady pakowania jaj muszą spełniać odpowiednie warunki określone w przepisach, aby były dopuszczone do obrotu jajami na wspólnym rynku. Pozwolenia na zbiór i sortowanie jaj udzielane są tylko zakładom, które dysponują odpowiednim wyposażeniem technicznym i gwarantują prawidłowe ich przygotowanie. Poszczególne zakłady pakowania jaj powinny posiadać numer rejestracyjny nadany przez odpowiednie władze według jednolitego systemu. Produkcja mięsa drobiowego i eksport na obszar UE jest uzależniona od spełnienia szeregu warunków, tj.: dopuszczanie żywca do uboju w wyniku badania przedubojowego, pochodzenie towaru z zatwierdzonego zakładu, w którym funkcjonuje system samokontroli producenta zgodny z wymogami Wspólnoty, zachowanie wymogów higienicznych na wszystkich szczeblach produkcji i obrotu, stosowanie opakowań produkowanych z dopuszczonych do tego celu materiałów, zachowanie określonych przepisami warunków transportu, zaopatrzenie we właściwe świadectwa zdrowia wydane przez urzędowego lekarza weterynarii, prowadzenie urzędowego nadzoru weterynaryjnego w fermach dostarczających żywiec do uboju.

Na producentów jaj w UE nałożono wiele obowiązków. Należą do nich:

oznaczanie jaj:

  1. data zniesienia i ewentualnie informacja na temat systemu chowu dla partii jaj dostarczonych z fermy do zbiornicy/zakładu pakowania;
  2. prowadzenie ewidencji, która powinna zawierać:
  • dzień wstawienia,
  • wiek kur w momencie wstawienia,
  • liczbę niosek w poszczególnych kurnikach,
  • dzienną produkcję w każdym kurniku,
  • liczbę lub masę jaj dostarczonych do odbiorców,
  • rejestr odbiorców (zbiornice jaj, zakłady pakowania, przemysł).

Minimalne kryteria chowu drobiu w produkcji jaj spożywczych Od 1 stycznia 2002 r. obowiązuje Dyrektywa Rady 1999/74/ EC z 19 lipca 1999 r. ustalająca minimalne standardy służące ochronie kur niosek. Wyznacza ona standardy dla ferm utrzymujących więcej niż 350 kur nieśnych. Od 1 stycznia 2002 r. państwa członkowskie mają obowiązek zapewniać określone warunki chowu kur nieśnych w systemach alternatywnych, a od 1 stycznia 2003 r. obowiązują nowe standardy dla systemów klatkowych. Od tego dnia wszystkie klatki używane w nieudoskonalonych systemach klatkowych muszą spełniać poniższe wymagania:

  • zapewnienie każdej niosce przynajmniej 550 cm2 powierzchni podłogi;
  • dostęp bez ograniczeń do karmidła o długości 10 cm na każda nioskę;
  • poidło podłużne 10 cm/ptaka lub dostęp do 2 poideł kropelkowych lub kubeczkowych na jedna klatkę;
  • wyposażenie każdej klatki w urządzenia do ścierania pazurów.

Tak wyposażone klatki będą mogły być użytkowane do końca 2011 r. Od 1 stycznia 2003 r. klatki takie nie mogą być budowane lub wprowadzone po raz pierwszy. Po 1 stycznia 2012 r. wszystkie klatki muszą zapewniać większy komfort kurom nioskom, ponieważ będą musiały spełniać następujące warunki:

  • zwiększenie do 750 cm2 powierzchni klatki na jedną kurę, z czego 600 cm2 powierzchni użytkowej liczonej bez gniazda, klatka nie może mieć mniej niż 2000 cm2 ogólnej powierzchni;
  • wyposażenie klatki w gniazdo, ściółkę, grzędę o długości zapewniającej każdej kurze 15 cm,
  • urządzenie do ścierania pazurów.

Pomiędzy bateriami klatek musi istnieć przejście o szerokości przynajmniej 90 cm, a przestrzeń między podłogą budynku a dolnym dnem baterii klatek nie może być mniejsza niż 35 cm. Postanowienia powyższej Dyrektywy uzupełnia Dyrektywa 2002/4/EC z 30 stycznia 2002 r., która dotyczy ustanowienia systemu rejestracji ferm niosek i obowiązuje na terenie UE od 1 czerwca 2003 r. Dyrektywa 1999/74/ EC wprowadza od 1 stycznia 2002 r. obowiązek zmian w wyposażeniu systemów alternatywnych chowu niosek (chów podłogowy, chów wolnowybiegowy):

  • obsada - do 9 sztuk/m2 powierzchni użytkowej;
  • dostęp do karmideł podłużnych - co najmniej 10 cm/kurę lub 4 cm/kurę przy karmidłach okrągłych;
  • dostęp do poideł podłużnych - minimum 2,5 cm/kurę, w przypadku poideł okrągłych 1 cm/kurę, ewentualnie 1 poidło kroplowe/miseczkowe na 10 kur;
  • 1 gniazdo - na każde 7 kur, a gdy są to gniazda grupowe, to 1 m2 powierzchni gniazda grupowego na maksymalnie 120 kur;
  • podłoże zapewniające oparcie dla wszystkich pazurów ptaka skierowanych do przodu.

Minimalne wymagania będą stosowane w krajach Unii Europejskiej od 1 stycznia 2007 r.

Podstawowe akty prawne dotyczące rynku drobiu i jaj w UE:

  • Rozporządzenie Rady EWG 2777/75 z 29 października 1975 r. ustanawiające wspólną organizację rynku mięsa drobiowego w UE
  • Dyrektywa EEC nr 116/1992 z 17 grudnia 1992 r. dotycząca higieny drobiu
  • Rozporządzenie Rady EWG 2771 /75 z 29 października 1975 r. dotyczące wspólnej organizacji rynku jaj
  • Rozporządzenie Komisji 1868/77 z 29 lipca 1977 r. na temat regulacji rynku jaj wylęgowych i piskląt
  • Rozporządzenie Rady 2782/75 z 29 października 1975 r. normujące zasady produkcji i wprowadzania na rynek jaj wylęgowych i piskląt
  • Rozporządzenie Komisji EWG 1274/91 z 15 maja 1991 r. w sprawie norm handlowych na jaja
  • Rozporządzenie Rady UE 2052/2003 z 17 listopada 2003 r. zmieniające niektóre postanowienia Rozporządzenia Rady (EEC) 1907/90, dotyczące standardów handlowych w obrocie jajami spożywczymi na obszarze Wspólnoty
  • Dyrektywa Rady EC 1999/74/EC z 19 lipca 1999 r. w sprawie minimalnych standardów służących ochronie kur niosek w systemach alternatywnych i w chowie klatkowym
  • Dyrektywa Rady EEC 437/1989 z 20 czerwca 1989 r. w sprawie higieny jaj
  • Dyrektywa Rady UE 90/539 z 15 października 1990 r. w sprawie warunków sanitarno-weterynaryjnych handlu drobiem 1 jajami wylęgowymi
  • Dyrektywa Komisji 2002/4/EC z 30 stycznia 2002 r. dotycząca ustanowienia systemu rejestracji ferm niosek

Podstawowe akty prawne dotyczące rynku drobiu i jaj w Polsce:

  • Ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. 1997 Nr 106, poz. 1002)
  • Ustawa z 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. 2004 Nr 69, poz. 625)
  • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 2 września o 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz. U. 2003 Nr 167, poz. 1629)
  • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 20 stycznia 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy uboju zwierząt rzeźnych oraz rozbiorze i składowaniu mięsa (Dz. U. 1999 Nr 10, poz.90)
  • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 24 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy wylęgu drobiu (Dz. U. o Nr 35, poz. 298)
  • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 12 marca o r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów jajecznych umieszczanych na rynku (Dz. U. 2004. Nr 52, poz 521)
  • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie jakości handlowej jaj kurzych (Dz. U. 2003 Nr 203, poz. 1973)
  • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 18 maja 2004 r. w sprawie sprzedaży bezpośredniej (Dz. U. 2004 Nr 130, poz. 1393).

POWIĄZANE

W dniu 18 grudnia br. odbyło się śniadanie prasowe Krajowej Rady Drobiarstwa – I...

Jak poinormowała Krajowa Izba Producentów Drobiu i Pasz, Amerykanie po dość krót...

Krajowa Izba Producentów Drobiu i Pasz w swoim najnowszym komunikacie prognozuje...


Komentarze

Bądź na bieżąco

Zapisz się do newslettera

Każdego dnia najnowsze artykuły, ostatnie ogłoszenia, najświeższe komentarze, ostatnie posty z forum

Najpopularniejsze tematy

gospodarkapracaprzetargi
Nowy PPR (stopka)Pracuj.pl
Jestesmy w spolecznosciach:
Zgłoś uwagę