Wieś nie jest gotowa na przyjęcie dotacji

Jak optymistycznie zakładał kilka miesięcy temu resort rolnictwa Bruksela mogła oficjalnie zatwierdzić Plan Rozwoju Obszarów Wiejskich już po 1 maja 2004 r. Jednak coraz pewniejsze jest, że polska wieś poczeka na fundusze strukturalne do lipca br.

Podstawą do wypłacenia funduszy strukturalnych dla wsi - prawie 3 mld euro w latach 2004-2006 - są: Plan Rozwoju Obszarów Wiejskich i Sektorowy Program Operacyjny "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego i obszarów wiejskich". Pierwszy z nich to przede wszystkim - niecierpliwie oczekiwane przez rolników w wieku przedemerytalnym - renty strukturalne.

Ostateczną wersję PROW rząd zatwierdził w marcu br. Obecnie resort rolnictwa pracuje nad rozporządzeniami, bez których PROW nie ruszy. Na razie obowiązują tylko przepisy dotyczące ONW, czyli dopłat do terenów o niekorzystnych warunkach gospodarowania (rolnicy ubiegają się o te dotacje łącznie z dopłatami bezpośrednimi).

Równolegle do prac w kraju, trwa weryfikacja PROW-u w Brukseli. - Współpracujemy z Komisją Europejską i kolejne poprawki wprowadzone są do projektu - wyjaśnia Małgorzata Książyk, rzecznik resortu rolnictwa podkreślając, że są to zmiany niewielkie. Jak wyjaśnia Książyk, Bruksela ma czas na przyjęcie ostatecznej wersji PROW do końca czerwca br. Chociaż - jak jeszcze kilka miesięcy temu przypuszczali urzędnicy resortu - mogłaby to oficjalnie zrobić tuż po 1 maja br. Oznacza to, że składanie wniosków ruszy prawdopodobnie w lipcu br. 

O tym, czy wieś w woj. kujawsko-pomorskim jest przygotowana do wchłonięcia unijnych pieniędzy zastanawiali się wczoraj uczestnicy konferencji zorganizowanej w Kujawsko-Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim. Zdaniem Andrzeja Grossa, dyrektora oddziału regionalnego ARiMR w Toruniu sprawdzianem, który pokazał, że potrafimy wykorzystać pieniądze z Brukseli był SAPARD.

Dobre wykorzystanie środków przedakcesyjnych nie oznacza jednak, że jesteśmy w 100 procentach gotowi do przyjęcia funduszy strukturalnych. Problemem są nadal: brak rzetelnej informacji wśród rolników, zbyt małe zaangażowanie samorządów w szkolenia i nieliczna grupa fachowców, którzy pomagaliby w pozyskiwaniu środków.