Studia w UE

Po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej będzie można studiować na zachodnich uniwersytetach.

Obowiązujący w UE system zakazuje bowiem dyskryminacji studentów z innych krajów członkowskich Wspólnoty. Uczelnia wyższa nie może więc odmówić przyjęcia studenta z Polski tylko dlatego, iż na dane miejsce są inni kandydaci – obywatele kraju, w którym znajduje się uczelnia. Osoba pochodząca z Polski musi jedynie uzyskać zgodę władz uczelni, które mogą zweryfikować poziom jego wiedzy. Natomiast po przyjęciu student będzie traki sam sposób jak jego koledzy z krajów UE, a więc będzie ponosił określone opłaty za studia, korzystał ze stypendiów i opieki medycznej, a nawet zniżki na przejazdy środkami transportu.

W państwach Unii Europejskiej funkcjonują różne systemy edukacji odmiennie rozstrzygające kwestię opłat za naukę. W Szwecji studia wyższe są bezpłatne (zarówno w uczelniach państwowych, jak i niepaństwowych). Zasada ta jest bardzo ściśle przestrzegana i pilnowana przez silne organizacje studenckie. Jedyną opłatą jest składka na rzecz organizacji studenckiej, do której przynależność jest obowiązkowa. Podczas studiów student ma prawo do pomocy państwowej, która składa się z dwóch części: około 1/3 stanowi stypendium przysługujące wszystkim studentom, a resztę – pożyczka na dogodnych warunkach. Suma ta wystarcza na utrzymanie się poza domem rodzinnym. Wysokość pomocy nie zależy od dochodów rodziców, ale jest zmniejszana w zależności od dochodów samego studenta i wyników w nauce.

Jednak w większości krajów UE jest podobnie jak w Polsce – studia na uczelniach państwowych są bezpłatne, a na uczelniach niepaństwowych należy opłacić czesne. Oczywiście student możne otrzymać stypendium za wyniki w nauce oraz zaciągnąć kredyt na preferencyjnych zasadach, który potem może być częściowo umorzony za dobre wyniki w nauce.