Słownik Unii Europejskiej – E

ECHO – patrz BIURO DO SPRAW HUMANITARNYCH WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ

ECOSOC – patrz KOMITET EKONOMICZNO-SPOŁECZNY

ECU (ang. EUROPEAN CURRENCY UNIT) – europejska jednostka walutowa i rozliczeniowa oparta na koszyku walut narodowych państw członkowskich Europejskiego Systemu Walutowego skonstruowanym proporcjonalnie do wskaźników gospodarczych tych państw. Została stworzona w 1979 roku w oparciu o koszyk dziewięciu walut państw członkowskich Europejskiego Systemu Walutowego. W 1993 roku, gdy skład koszyka ecu zamknięto w związku z wejściem w życie Traktatu o Unii Europejskiej, w skład Europejskiego Systemu Walutowego wchodziło dwanaście państw / walut. Ecu służyła jako bezgotówkowy środek przeliczeniowy. Została zastąpiona przez wspólną walutę euro.

EFTA (ang.: EUROPEAN FREE TRADE ASSOCIATION) – Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu, które skupiło siedem państw zachodnioeuropejskich spoza Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej: Austrię, Danię, Norwegię, Portugalie, Szwajcarię, Szwecję i Wielką Brytanię. Konwencja Sztokholmska o ustanowieniu strefy wolnego handlu EFTA została podpisana przez te państwa 4 stycznia 1960 roku, a weszła w życie 3 maja 1960 roku. Innymi celami EFTA było rozszerzenie działalności gospodarczej oraz doprowadzenie do wzrostu produkcji i pełnego zatrudnienia w państwach członkowskich, jak również zapewnienie uczciwej konkurencji i rozwoju handlu światowego. EFTA poszerzyła się w 1970 roku o Islandię, w 1986 roku o Finlandię, a w 1991 o Liechtenstein. Obecnie do EFTA należy Islandia, Liechtenstein, Norwegia i Szwajcaria.

ENVIREG – program w ramach polityki ochrony środowiska naturalnego Wspólnot Europejskich koncentrujący się na ochronie środowiska naturalnego w skali regionalnej. Działania w ramach programu mają za zadanie koordynowanie norm ochrony środowiska naturalnego, organizowanie i finansowanie akcji promocyjnych na rzecz przyrody oraz działania zapobiegające dewastacjom środowiska w miejscach szczególnie zagrożonych.

ERASMUS – program mobilności studentów uniwersyteckich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej działający od 1987 roku, który miał za zadanie wspieranie wymiany studenckiej i kadr nauczycielskich oraz współpracy między uniwersytetami w państwach członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej / Unii Europejskiej. Został wchłonięty przez program Socrates.

ETUC – patrz EUROPEJSKA KONFEDERACJA ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH

EURATHLON – program Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej / Unii Europejskiej wspierający wydarzenia sportowe, które rozwijają zrozumienie między obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej. Promuje również środki mające na celu współpracę sędziów, trenerów oraz instruktorów sportowych.

EURATOM (EUROPEJSKA WSPÓLNOTA ENERGII ATOMOWEJ) – powstała na mocy Traktatu Rzymskiego w 1957 roku stanowi razem z Europejską Wspólnotą Gospodarczą (EWG) oraz Europejską Wspólnota Węgla i Stali – I filar Unii Europejskiej. Celem Euratomu jest pokojowe wykorzystanie energii jądrowej poprzez rozwijanie badań, ustanowienie jednolitych norm bezpieczeństwa i kontroli, zakładanie przez państwa członkowskie UE wspólnych przedsiębiorstw w dziedzinie energii atomowej. Istotną rolą Euratomu jest pomoc techniczna dla państw rozwijających się w zakresie pokojowego wykorzystania energii atomowej.

EUREKA (EUROPEJSKA AGENCJA KOORDYNACJI BADAŃ) – europejska inicjatywa mająca na celu współpracę badawczą w dziedzinie technologii, przemysłu oraz nauki wdrożona w 1985 roku. Obejmuje Komisję Europejską, państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz siedem państw trzecich. Badania wspierane przez program Eureka mają charakter cywilny i są wybierane przez sektor przemysłowy i naukowy oraz rządy państw członkowskich. Projekty w ramach Eureki mają status projektów prywatnych i otrzymują 50% dofinansowania z programu.

EURO – wspólna waluta państw członkowskich wchodzących w skład Unii Gospodarczej i Walutowej w ramach Unii Europejskiej. Obecnie euro stosowane jest w operacjach na rynkach finansowych. Na trzecim etapie wprowadzania euro Europejski Bank Centralny rozpocznie emisję banknotów euro i monet eurocentów (l euro = 100 eurocentów), które będą początkowo w obiegu równolegle z walutami narodowymi. Do lipca 2002 roku euro ma się stać środkiem płatniczym stosowanym we wszystkich państwach członkowskich Unii Gospodarczej i Walutowej, a waluty narodowe mają być wycofywane.

EUROBAROMETR – nazwa prowadzonych od 1973 roku na zlecenie Komisji Europejskiej badań opinii publicznej przeprowadzanych regularnie we wszystkich państwach członkowskich UE. W badaniach Eurobarometru biorą udział narodowe instytuty badań opinii publicznej państw członkowskich UE zrzeszone w Europejskim Stowarzyszeniu Badania Opinii Publicznej i Marketingu. Eurobarometr prowadzi także badania poza granicami Unii Europejskiej.

EUROKORPUS – siły szybkiego reagowania, zapoczątkowane przez francusko-niemiecką brygadę wojskową, obecnie składające się dodatkowo z jednostek belgijskich, luksemburskich i hiszpańskich pod rotacyjnym dowództwem kolejnych państw członkowskich zmieniający się co dwa lata. Kwatera Eurokorpusu znajduje się w Badenii-Wirtenbergii. Eurokorpus stał się w pełni operacyjny w roku 1995 i jest przez niektórych widziany jako zalążek armii europejskiej. W kwietniu 2000 roku Eurokorpus przejął dowództwo nad siłami pokojowymi KFOR w Kosowie.

EUROPARTENARIAT – inicjatywa Komisji Europejskiej polegającą na organizowaniu imprez targowych dla małych i średnich przedsiębiorstw, której celem jest pomoc w nawiązywaniu kontaktów i współpracy między przedsiębiorstwami regionu organizującymi targi oraz potencjalnymi partnerami z innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw trzecich.

EUROPEAN UNWERSITY INSTITUTE – instytut uniwersytecki założony przez państwa członkowskie w Fiesole koło Florencji w 1976 roku. Ma na celu rozwój kulturowej i akademickiej spuścizny UE przez nauczanie i badania prowadzone w zakresie nauk humanistycznych i społecznych (historia i cywilizacja, nauki społeczne, nauki polityczne, praw, ekonomia).

EUROPEJSKA AGENCJA KOSMICZNA (ESA  – EUROPEAN SRACE AGENCY) – założona w 1975 roku agencja zajmująca się badaniem technologii oraz przestrzeni kosmicznej oraz współpracą z amerykańską agencją kosmiczną NASA. Rozwinęła własny system satelitarny. W skład ESA wchodzi 14 państw europejskich.

EUROPEJSKA AGENCJA ŚRODOWISKA – ustanowiona decyzją Rady Unii Europejskiej w 1990 roku agencja zbierająca szczegółowe i dokładne dane dotyczące środowiska do zastosowania w skutecznej polityce ochrony środowiska. Rozpoczęła pracę w 1994 roku. Ma siedzibę w Kopenhadze.

EUROPEJSKA JEDNOSTKA WALUTOWA – patrz ECU

EUROPEJSKA KARTA ENERGII – inicjatywa zapoczątkowana w Hadze w 1991 roku mająca na celu stworzenie pan-europejskiej współpracy w dziedzinie energii. Traktat o Europejskiej Karcie Energii został podpisany w Lizbonie w 1994 roku, a jego sygnatariuszami jest 51 państw. Celem Karty jest stworzenie wspólnego europejskiego rynku energii przy jednoczesnym zachowaniu standardów ochrony środowiska oraz zapewnieniu bezpieczeństwa dostępu do źródeł energii.

EUROPEJSKA KONFEDERACJA ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH (ang.: ETUC – EUROPEAN TRADE UNION CONFEDERATION) – stworzona w Brukseli w 1973 roku konfederacja 41 związków zawodowych z ponad 20 państw europejskich oraz 16 związków przemysłowych. Reprezentuje społeczne, kulturowe i gospodarcze interesy pracowników w Europie. Przedstawiciele ETUC zasiadają w komisjach Unii Europejskiej i EFTA.

EUROPEJSKA WSPÓLNOTA GOSPODARCZA (EWG) – ustanowiona, obok Euratomu, mocą Traktatów Rzymskich, które weszły w życie l stycznia 1958 roku. Dorobek prawny wypracowany w ramach EWG stał się częścią filaru I Unii Europejskiej.

EUROPEJSKA WSPÓLNOTA OBRONNA – organizacja obronna o charakterze ponadnarodowym zaproponowana przez premiera Francji Rene Plevena w 1950 roku. Układ o Europejskiej Wspólnocie Obronnej został podpisany przez państwa członkowskie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w 1952 roku. Odmowa ratyfikacji układu o Europejskiej Wspólnocie Obronnej przez parlament francuski spowodowała klęskę inicjatywy Plevena. (– patrz plan Plevena).

EUROPEJSKA WSPÓLNOTA POLITYCZNA – proponowana organizacja o charakterze ponadnarodowym, której projekt zgłosiły władze francuskie w procesie negocjowania ratyfikacji Europejskiej Wspólnoty Obronnej. Układ o Europejskiej Wspólnocie Politycznej, podpisany przez państwa członkowskie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w 1952 roku, nigdy nie wszedł w życie z powodu odrzucenia Europejskiej Wspólnoty Obronnej w parlamencie francuskim.

EUROPEJSKA WSPÓLNOTA WĘGLA I STALI (EWWIS) – ustanowiona mocą Traktatu Paryskiego, który wszedł w życie 23 lipca 1952 roku. Pierwsza organizacja integracyjna o charakterze federacyjnym; zalążek dzisiejszej Unii Europejskiej (– patrz Układ o Fuzji).

EUROPEJSKA WSPÓŁPRACA POLITYCZNA – system współpracy państw członkowskich Wspólnot Europejskich w dziedzinie polityki zagranicznej zapoczątkowany w 1970 roku polegający na formalnych kontaktach polityków i urzędników państw członkowskich w celu koordynowania stanowisk w polityce międzynarodowej. EWP zyskała formę traktatową w Jednolitym Akcie Europejskim, a następnie została przekształcona w Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa poprzez zapis w Traktacie o Unii Europejskiej.

EUROPEJSKI BANK CENTRALNY – struktura wpisana w Europejski System Banków Centralnych utworzona na bazie Europejskiego Instytutu Walutowego w 1998 roku (pierwsze posiedzenie Rady Naczelnej Banku), posiadająca osobowość prawną, której celem jest prowadzenie i określanie polityki pieniężnej Unii Europejskiej, prowadzenie polityki kursowej wobec walut państw trzecich, administrowanie rezerwami walutowymi krajów członkowskich, kontrolowanie emisji euro z wyłącznym prawem do emisji banknotów euro w Unii. Zarządza nim Dyrektoriat, w którego skład wchodzą prezes, wiceprezes oraz czterech członków mianowanych przez państwa członkowskie wyłącznie na jedną kadencję. W skład Banku wchodzi także Rada Naczelna będąca najwyższym gremium decyzyjnym – są to prezesi narodowych banków centralnych państw członkowskich oraz członkowie Dyrektoriatu. Do zadań Europejskiego Banku Centralnego należy także sporządzanie sprawozdań rocznych dotyczących działalności Europejskiego Systemu Banków Centralnych oraz polityki walutowej, które są następnie kierowane do Parlamentu Europejskiego, Komisji Europejskiej i Rady Europejskiej.

EUROPEJSKI BANK INWESTYCYJNY – powstał w 1958 roku na mocy artykułu 129 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej i jest autonomiczną instytucją niezależną od budżetu Wspólnot Europejskich, którego akcjonariuszami są państwa członkowskie Unii Europejskiej. Ma osobowość prawną oraz własne organy decyzyjne. Zadaniem Banku jest przyczynianie się, za pomocą rynków kapitałowych oraz własnych zasobów, do równomiernego i harmonijnego rozwoju Wspólnoty. Bank udziela gwarancji na pożyczki innych banków oraz przyznaje kredyty kredytobiorcom publicznym i prywatnym na projekty, które przyczyniają się do stymulowania rozwoju regionów słabiej rozwiniętych, modernizacji lub przekształcania przedsiębiorstw oraz do realizowania nowych form działalności wynikających z realizacji rynku wewnętrznego. Bank uczestniczy także w programach wspólnotowych skierowanych do państw rozwijających się.

EUROPEJSKI BANK ODBUDOWY I ROZWOJU (EBOR) – ustanowiony w 1991 roku bank, który udziela pożyczek na realizację przedsięwzięć prywatnych i handlowych oraz projektów infrastrukturalnych, których celem jest promowanie procesu przejścia do gospodarki wolnorynkowej w państwach Europy Środkowej i Wschodniej. Unia Europejska wraz ze swoimi państwami członkowskimi posiada większościowy pakiet 51% akcji EBOR.

EUROPEJSKI FUNDUSZ INWESTYCYJNY (ang.: EIF – EUROPEAN INVESTMENT FUND) –  fundusz utworzony w 1994 roku promujący odbudowę gospodarczą państw członkowskich poprzez udzielanie gwarancji pożyczkowych na rozbudowę infrastruktury transeuropejskiej oraz wspieranie dla małych i średnich przedsiębiorstw.

EUROPEJSKI FUNDUSZ ORIENTACJI I GWARANCJI DLA ROLNICTWA – fundusz utworzony przez Radę Ministrów Wspólnot Europejskich w 1962 roku na podstawie artykułu 40 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej służący finansowaniu Wspólnej Polityki Rolnej, składa się z dwóch elementów: orientacji i gwarancji. Część dotycząca gwarancji odgrywa wiodącą rolę w finansowaniu wspólnej organizacji rynków rolnych przez wykorzystanie mechanizmów ich regulacji. Element dotyczący orientacji dotyczy polityki strukturalnej Unii Europejskiej. Z niego finansuje się prace melioracyjne, badawcze z zakresu agrotechniki, budowę obiektów rolnych, działania marketingowe. Środki funduszu pochodzą z opłat wyrównawczych w imporcie produktów rolnych z krajów nie należących do UE oraz z wkładów finansowych państw członkowskich ustalonych według odpowiedniego klucza.

EUROPEJSKI FUNDUSZ ROZWOJU (ang.: EDF – EUROPEAN DEVELOPMENT FUND) – fundusz utworzony w 1957 roku przez Europejską Wspólnotę Gospodarczą i państwa członkowskie w celu finansowania projektów wspierających rozwój gospodarczy i społeczny państw AKP. Z funduszu finansowane są projekty inwestycyjne w tych państwach oraz współpraca techniczna jak również, w szczególnych przypadkach, pomoc w sytuacjach kryzysowych. Pierwotnym celem funduszu, zwanego w 1957 roku Funduszem Rozwoju Krajów i Terytoriów Zamorskich (EDF I), było popieranie rozwoju gospodarczego i społecznego państw i terytoriów zamorskich Belgii, Francji, Włoch i Holandii, które zostały przyłączone do Wspólnot Europejskich. Po zawarciu Konwencji z Jaunde w 1963 roku powołano EDF II – drugi Europejski Fundusz Rozwoju. Celem kolejnych edycji funduszu było finansowanie projektów w dziedzinie gospodarczej i finansowej w państwach AKP.

EUROPEJSKI FUNDUSZ ROZWOJU REGIONALNEGO – jeden z największych funduszy strukturalnych UE, ustanowiony w 1975 roku, z którego finansuje się działania mające na celu wyrównywanie dysproporcji w rozwoju społeczno-gospodarczym w poszczególnych regionach UE przez strukturalne dostosowywanie regionów o niskim stopniu rozwoju i przekształcanie upadających regionów przemysłowych.

EUROPEJSKI FUNDUSZ SPOŁECZNY – fundusz stworzony w 1960 roku jest głównym instrumentem polityki społecznej Unii Europejskiej. Finansuje projekty związane ze szkoleniami zawodowymi, przekwalifikowaniem zawodowym oraz stwarzaniem nowych miejsc pracy. Większość funduszu przeznaczona jest na zwalczanie bezrobocia wśród ludzi młodych.

EUROPEJSKI INSTYTUT WALUTOWY – nieistniejący już instytut utworzony l stycznia 1994 roku wraz z rozpoczęciem wdrażania drugiego etapu Unii Gospodarczej i Walutowej w celu przygotowania trzeciego etapu wprowadzania UGW, którego elementami są także Europejski Bank Centralny i wspólna waluta euro. Jednym z warunków przystąpienia państwa członkowskiego do UGW jest przynależność do Europejskiego Instytutu Walutowego oraz do Europejskiego Systemu Walutowego. Instytut ma siedzibę we Frankfurcie nad Menem, a jego Radę tworzą prezesi banków emisyjnych wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej. Jest niezależny od instytucji Unii Europejskiej. Zastąpiony został przez Europejski Bank Centralny.

EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY (EOG) – forma partnerstwa pomiędzy państwami członkowskimi Wspólnot Europejskich (później UE) a członkami EFTA (Austria, Finlandia, Islandia, Liechtenstein. Norwegia i Szwecja). Zawarcie umowy o EOG w 1992 roku miało na celu zacieśnienie więzi między obu instytucjami dzięki włączeniu państw EFTA do procesu tworzenia jednolitego rynku i rozszerzenie na państwa EFTA wspólnotowych polityk obejmujących transport, ochronę środowiska, rozwój i badania, kształcenie i edukację. Szwajcaria, jako jedyne państwo EFTA, nie wstąpiła do EOG. Liechtenstein przystąpił do EOG w 1995 roku.

EUROPEJSKI SYSTEM BANKÓW CENTRALNYCH – składa się z Europejskiego Banku Centralnego i narodowych banków centralnych, a został utworzony na podstawie artykułu 4a Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej, jego zadaniem jest stabilizowanie poziomu cen oraz wspieranie polityki gospodarczej Unii Europejskiej. Do jego zadań należy również określenie i realizacja polityki walutowej Unii, przeprowadzanie operacji dewizowych, utrzymywanie oficjalnych rezerw dewizowych państw członkowskich i zarządzanie nimi. ESBC powinien się przyczyniać do sprawnego prowadzenia nadzoru prewencyjnego nad instytucjami kredytowymi oraz do stabilizowania systemu finansowego.

EUROPEJSKI SYSTEM WALUTOWY – w 1979 roku zastąpił Europejskiego Węża Walutowego. Składa się z trzech elementów: ecu, mechanizmu kursowego (ang.: Exchange Rate Mechanism) oraz mechanizmu kredytowego. Początkowo w ESM uczestniczyło osiem państw członkowskich Wspólnot Europejskich – wszystkie za wyjątkiem Wielkiej Brytanii. W 1989 roku dołączyła do niego hiszpańska peseta, w 1990 roku funt brytyjski, w 1992 roku portugalskie escudo, w 1995 roku szyling austriacki, a w 1996 roku marka fińska oraz ponownie włoski lir. Uczestnictwo w ESW jest jednym z warunków przystąpienia państw członkowskich do Unii Gospodarczej i Walutowej.

EUROPEJSKI SYSTEM WALUTOWY II – określony w 1996 roku w Weronie podczas spotkania ministrów spraw zagranicznych i prezesów banków centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z założeniami paktu stabilności. ESW II ma być kontynuacją ESW I dla państw, które nie uczestniczą w Unii Gospodarczej i Walutowej (Szwecja, Grecja, Wielka Brytania i Dania). ESW II ma regulować kursy wymiany pomiędzy walutami państw uczestniczących w UGW i państw UE pozostających poza UGW.

EUROPEJSKI TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI – jedna z głównych instytucji Unii Europejskiej. Powstał jako Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na mocy Umowy w sprawie wspólnych instytucji z 25 marca 1957 roku. Zajmuje się przestrzeganiem prawa przez stosowanie postanowień i interpretację traktatów UE. Ma kompetencje sądu konstytucyjnego: rozstrzyga sprawy dotyczące organów UE, stosunków między Wspólnotami a państwami członkowskimi, czuwa nad zgodnością unijnego prawa wtórnego z traktatowym prawem pierwotnym i ogólnymi zasadami prawa. Działa także jako sąd administracyjny, przyjmując skargi od osób fizycznych i prawnych przeciw postanowieniom Wspólnot oraz jako sąd cywilny, stwierdzając odpowiedzialność pozatraktatową i kontrolując sprawy roszczeń i odszkodowań, a także jako sąd rozjemczy, na mocy porozumienia stron. Trybunał pełni także funkcje kontrolne – może oceniać zgodność planowanych umów pomiędzy Wspólnotami Europejskimi a państwami trzecimi oraz organizacjami międzynarodowymi z przepisami traktatowymi.

EUROPEJKI WĄŻ WALUTOWY – utworzony w 1972 roku jako Europejski Związek Kursów Walutowych jest konsekwencją planu Wernera. Celem było wyznaczenie marginesu wahań kursów walut państw członkowskich początkowo w granicach 2,25%, a od 1993 roku w granicach 15%. Od chwili powstania Europejskiego Systemu Walutowego wąż walutowy stanowi jego mechanizm kursowy (ang.: Exchange Rate Mechanism). Wąż walutowy nie uwzględniał kursów walut w stosunku do dolara amerykańskiego. Początkowo w wężu były waluty ośmiu państw członkowskich Wspólnot Europejskich –  nie uczestniczyła w nim Wielka Brytania. W 1989 roku weszła do niego hiszpańska peseta, w 1992 roku brytyjski funt i portugalskie escudo. We wrześniu 1992 roku – po kryzysie walutowym – z węża wycofały swoje waluty Wielka Brytania i Włochy. W 1995 roku został przyjęty szyling austriacki a w 1996 roku ponownie włoski lir oraz fińska marka.

EUROPEJSKIE BIURO PATENTOWE – organizacja międzynarodowa z siedzibą w Monachium propagująca jednolite standardy patentowe w Europie. Nie jest instytucją Unii Europejskiej, ale w 1975 roku państwa członkowskie przyjęły Konwencję, która mówi, że patenty uzyskane w ramach EBP są uznawane na rynku wspólnotowym.

EUROPEJSKIE BIURO ZWIĄZKÓW KONSUMENTÓW (fr.: BEUC – BUREAU EUROPEEN DES UNIONS DE CONSOMMATEURS) – organizacja lobbingowa skupiająca narodowe związki konsumentów, której celem jest promowanie interesów konsumentów w Unii Europejskiej.

EUROPEJSKIE FORUM MŁODZIEŻY – związek organizacji młodzieżowych Wspólnot Europejskich założony w 1978 roku mający za zadanie poszukiwanie form angażowania młodzieży w sprawy europejskie.

EUROPOL – Europejski Urząd Policyjny będący międzypaństwową instytucją państw członkowskich Unii Europejskiej, której podstawowym zadaniem jest ułatwianie współpracy między urzędami policyjnymi państw członkowskich w sprawach związanych z terroryzmem, przemytem narkotyków, nielegalnym handlem materiałami rozszczepialnymi, przerzutem osób i samochodów, praniem brudnych pieniędzy oraz innymi formami przestępczości zorganizowanej. Europol ma za zadanie ograniczanie nielegalnej imigracji oraz tworzenie systemu informacji policyjnej.

EUROSKLEROZA – oznacza stagnację, inflację i bezrobocie, które nastąpiło po kryzysie gospodarczym w 1973 roku. Euroskleroza trwała aż do lat 1980. Ponieważ państwa członkowskie działały pojedynczo a nie zbiorowo próbując przeciwdziałać skutkom kryzysu termin ten jest synonimem braku solidarności i postępu w procesie integracji europejskiej.

EUROSTAT – Urząd Statystyczny Unii Europejskiej zajmujący się analizami i prognozami statystycznymi, publikacjami oraz dostarczaniem danych statystycznych instytucjom Unii Europejskiej oraz administracjom państw członkowskich.

EURYDICE – utworzona w 1980 roku sieć informacyjna Unii Europejskiej dotycząca systemów edukacyjnych w państwach członkowskich UE.

   A B C D E F G H I J K L M N O P R S T U W Y Z