Według "El Mundo" najczęściej wymienianymi kandydatami na przewodniczącego Rady UE są: premier Hiszpanii Jose Maria Aznar, premier Wielkiej Brytanii Tony Blair, były premier Portugalii, Antonio Guterres oraz premier Danii Anders Fogh Rasmussen.
Francja i Niemcy wysunęły projekt postawienia na czele Unii Europejskiej dwóch przewodniczących ("prezydentów"). Propozycja wywołała ostre dyskusje i spotkał się z zastrzeżeniami części mniejszych krajów, a także Komisji Europejskiej. Zgodnie z założeniami tych dwóch krajów Rada UE miałaby stałego prezydenta wybieranego przez szefów państw i rządów, a szefa Komisji Europejskiej wybierałby Parlament Europejski w Strasburgu. Francusko-niemiecką propozycję podwójnej prezydentury w Unii Europejskiej prawie natychmiast poparły Hiszpania, Wielka Brytania i Włochy. Plan jest w istocie pomyślany jako próba pogodzenia interesów krajów dużych i małych, a także zwolenników "Europy ojczyzn" i Europy bardziej scentralizowanej. Niektórzy – jak jeden z rzeczników Komisji Europejskiej Jonathan Todd – wytknęli jednak, że "dwugłowa" struktura powołująca do życia dwa równorzędne ośrodki władzy jest mało przejrzysta i trzeba zbadać, jak taki system mógłby należycie działać.
Według hiszpańskiego dziennika znaczący kandydatem do objęcia najwyższego stanowiska w poszerzonej UE jest premier Hiszpanii, Jose Marii Aznara. Obok niego często wymienia się kandydaturę premiera Wielkiej Brytanii Tony Blair. "El Mundo" przewiduje, że do maja 2004, kiedy zostanie utworzona nowa Rada UE, kandydatów może być więcej.
Innym ewentualnym kandydatem – uważanym przez wielu za niemal idealnego – jest były premier Portugalii, Antonio Guterres – ugodowy, zdecydowanie proeuropejski, poliglota i polityk o znaczącej pozycji międzynarodowej. A przy okazji rozmów o możliwości zjednoczenia wysiłków małych krajów UE w celu wysunięcia swojego kandydata wymienia się premiera Danii Andersa Foghu Rasmussena.
Gazeta zwraca uwagę, że wśród kandydatów na stanowisko prezydenta Rady UE rzadko wymienia się kanclerza Niemiec, Gerharda Schroedera (ostatnio boryka się z trudną sytuacją ekonomiczną i gwałtownym spadkiem popularności) i premiera Włoch, Silvio Berlusconiego (w wielu stolicach europejskich niechęć budzą jego interesy gospodarcze i finansowe).
.png)
Zaloguj przez Facebook
