Rozdział 6

Art. 20. 1. Górne granice stawek kwotowych określone w art. 5 ust. 1, w art. 10, art. 14 pkt. 1 art. 19 pkt 1, od roku 2003 ulegają corocznie podwyższeniu na następny rok podatkowy w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen detalicznych towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku, w którym stawki ulegają podwyższeniu, w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego.

 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczpospolitej Polskiej "Monitor Polski", górne granice stawek kwotowych, na każdy rok podatkowy z uwzględnieniem zasady określonej w ust. 1, zaokrąglając je w górę do pełnych groszy.

  3.Wskaźnik wzrostu cen, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie komunikatu prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczpospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie 15 dni po upływie trzeciego kwartału. 

Art. 20a. W przypadku nieuchwalenia stawek podatków lub opłat lokalnych, o których mowa w art. 5 ust. 1, art. 10 ust. 1, w art. 14 pkt 1 i w art. 19 pkt 1 stosuje się stawki obowiązujące w roku poprzedzającym rok podatkowy.

Art. 21. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o podatku drogowym, należy przez to rozumieć podatek od środków transportowych, o którym mowa w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych.

Art. 22. pominięty

Art. 23. traci moc ustawa z 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. nr 12, poz. 50, z 1988 r. nr 19, poz. 132, z 1989 r. nr 35, poz. 192 i nr 74, poz. 443 oraz z 1990 r. nr 34, poz. 198).

Art. 24. (stanowił, że ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do opłat należnych po tym dniu oraz poczynając od roku podatkowego 1991 do należnych podatków).