Rolnictwo może zmniejszyć emisję CO2

Według analiz IPCC rolnictwo ma większe możliwości ograniczenia emisji dwutlenku węgla do atmosfery niż cała energetyka i przemysł. Jedynymi sektorami w których istnieje większa niż w produkcji rolnej możliwość ograniczenia emisji CO2 są gospodarka komunalna i mieszkaniowa.

Potencjał ograniczenia gazów szklarniowych (cieplarnianych) z rolnictwa szacowany przez IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change - Międzyrządowy Zespół do spraw Zmian Klimatu, w skrócie IPCC – organizacja założona w 1988 przez dwie organizacje Narodów Zjednoczonych - Światową Organizację Meteorologiczną (WMO) oraz Program Środowiskowy Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNEP) w celu oceny ryzyka związanego z wpływem człowieka na zmianę klimatu) na całym świecie wynosi 1,5-4,3 miliarda ton CO2 rocznie. Co to oznacza? Że rolnicy mogą w znaczący sposób przyczynić się do ochrony klimatu i zmniejszyć efekt cieplarniany poprzez zmianę kierunków i technologii prowadzonej działalności. Na Ziemi termin "efekt cieplarniany" odnosi się zarówno do podwyższenia temperatury, związanego z czynnikami naturalnymi, jak i do zmiany tego efektu, wywołanego emisją gazów cieplarnianych wskutek działalności człowieka. W potocznym rozumieniu efekt naturalny jest często pomijany, zwracana jest natomiast uwaga na wzrost temperatury Ziemi w ciągu ostatniego stulecia, zwany globalnym ociepleniem.

W Polsce nie wykonano dotąd badań, by określić możliwości zmniejszenia emisji dwutlenku węgla do atmosfery, ale wiadomo co i jak może przyczynić do ochrony klimatu. Wystarczy miedzy innymi dodać rośliny strączkowe do płodozmianu, wprowadzić rośliny okrywowe do płodozmianu, nawóz zielony- międzyplony , zagospodarować resztki pożniwne (używanie np. słomy jako ściółki w oborze), odłogowanie, czy uprawa bezorkowa. Metodami sprzyjającymi ochronie klimatu są także zamiany gruntów ornych na łąki i pastwiska, ekstensyfikacja produkcji, optymalne stosowanie nawozów mineralnych, budowanie zbiorników na gnojowice i płyt obornikowych do składowania obornika oraz zakładanie instalacji do odzyskiwania metanu z obór i z gnojowicy.

Co utrudnia wdrażanie nowych technologii i stosowania nowych metod i technologii upraw? Brak finansowania. Wiele wskazuje na to, że rolnicy skłonni byliby do zamiany praco- i energochłonnych technologii upraw na produkcję ekstensywną (pastwiska, łąki) gdyby spełnione były dwa warunki: dodatkowe płatności kompensujące utracony dochód z dopłat produkcyjnych oraz gdyby procedury i wdrożenie nowych metod nie były zbyt skomplikowane. Główna bariera w optymalizowaniu stosowania nawozów mineralnych są koszty specjalistycznego planowania nawożenia, brak tradycji badania zapotrzebowania gleby na nawozy i ogólnie rzecz biorąc brak wiedzy. Mało jest też prawdopodobne, by ten rząd i ten minister byli w stanie podjąć się trudu lepszego niż dotąd propagowania rozwoju systemów i technologii rolniczych sprzyjających ochronie klimatu oraz walki o specjalne, dodatkowe unijne dopłaty na ten zbożny cel.