W zeszłym tygodniu, 28 września, odbyła się Konferencja ministerialna „Our Baltic”. Wzięli w niej udział m.in. ministrowie z nadbałtyckich państw członkowskich UE, właściwi ds. gospodarki morskiej, rolnictwa i środowiska. Spotkanie zorganizowane przez Komisję Europejską zakończyło się podpisaniem deklaracji[1], na mocy której ministrowie zobowiązali się do większego zaangażowania poszczególnych krajów w działania na rzecz ochrony środowiska morskiego Morza Bałtyckiego[2]. Czy deklaracja ta zagwarantuje wprowadzenie rzeczywistych zmian dla ratowania Bałtyku?
Na ratunek zagrożonym morświnom
Przyłów, czyli przypadkowe połowy organizmów morskich niebędących celem połowu, to jedno z największych zagrożeń dla przetrwania krytycznie zagrożonej wyginięciem populacji bałtyckiego morświna. Deklaracja ministerialna to dobra podstawa dla działań mających na celu ochronę tych bałtyckich ssaków i zakłada:
Zapisy deklaracji to też szansa na większą ochronę bałtyckich fok. Zakładają bowiem pracę nad alternatywnymi narzędziami połowowymi, z których foki nie będą mogły wyjeść ryb, co daje szansę na zmniejszenie konfliktu na linii foki-rybacy.
Ryby i rybołówstwo
Wprowadzenie w życie zobowiązań w zakresie rybołówstwa daje szansę na odtworzenie stad ryb Morza Bałtyckiego. Pierwszą okazją będzie najbliższe posiedzenie Rady Ministrów ds. Rolnictwa i Rybołówstwa (AGRIFISH) w dn. 19-20 października, kiedy to ministrowie zadecydują o wysokości bałtyckich limitów połowowych na rok 2021.
Bałtyckie rezerwaty przyrody
Morskie obszary chronione to odpowiednik znanych nam dobrze lądowych obszarów Natura 2000, nie mają jednak przyjętych odpowiednich planów zakładających ich ochronę. Takie morskie obszary chronione obejmują 12,4% wód morskich w UE, ale tylko 1,8% z nich posiada plany zarządzania.[4] Podpisana przez ministrów deklaracja podkreśla konieczność przyjęcia planów zarządzania dla efektywnego gospodarowania obszarami chronionymi i zaznacza, że ten proces powinien odbywać się z uwzględnieniem głosów wszystkich zainteresowanych stron, w tym lokalnych społeczności.
Martwe strefy
Spływ dużych ilości związków odżywczych do Bałtyku, pochodzących głównie z rolnictwa, prowadzi do eutrofizacji (przeżyźnienia), a w efekcie powstawania martwych stref pozbawionych tlenu, w których wymierają żyjące tam organizmy. Obecnie, aż 17% Morza Bałtyckiego to martwe strefy, a aż 97% morza jest dotknięte eutrofizacją. Organizacja WWF od dawna apeluje o zdecydowane działania ograniczające presję wynikającą z działalności człowieka, która prowadzi do zamierania Bałtyku. Deklaracja podpisana przez ministrów odpowiada na zagrożenia wynikające z przeżyźnienia wód zakładając:
Widmo Bałtyku
Zagubione lub utracone narzędzia połowowe, tzw. sieci widma, to śmiertelne zagrożenie dla ryb, ssaków i ptaków morskich. Są także dodatkowym źródłem zanieczyszczenia plastikiem.
Organizacja WWF od lat działa na rzecz wypracowania i wdrożenia rozwiązań mających na celu zminimalizowanie negatywnego wpływu sieci widm nie tylko na Morze Bałtyckie, ale także na inne ekosystemy morskie. Dzięki projektom realizowanym we współpracy z partnerami z regionu Morza Bałtyckiego udało się przygotować pakiet rekomendacji, które odpowiadają na kluczowe elementy tego problemu. Podpisana zaledwie tydzień temu deklaracja, odnosząc się także do kwestii zagubionych narzędzi połowowych, zakłada wdrożenie w życie:
WWF Polska pozytywnie ocenia podpisanie deklaracji ministerialnej oraz zaangażowanie Komisji Europejskiej w ochronę Bałtyku. „Dziękujemy Komisarzowi ds. Środowiska Oceanów i Rybołówstwa Virginijus Sinkevičius za podjęcie tej inicjatywy i zorganizowanie konferencji „Nasz Bałtyk”. Liczymy na to, że ambicje wyrażone w nowej Deklaracji Ministerialnej nie pozostaną tylko na papierze i szybko będą skutkować konkretnymi działaniami potrzebnymi, aby poprawić zły stan Bałtyku” - podsumowuje Marta Kalinowska z WWF Polska.
Źródła:
[1] Our Baltic Ministerial Declaration, 2020 https://ec.europa.eu/info/sites/info/files/ministerial_declaration_our_baltic_conference.pdf (dostęp 2.10.2020)
[2] W myśl zarówno istniejących od lat zobowiązań prawnych UE (między innymi: Dyrektywa Ramowa ws. Strategii Morskiej, Dyrektywa Siedliskowa UE, Wspólna Polityka Rybołówstwa) jak i nowszych dokumentów, w tym w szczególności postanowień Europejskiego Zielonego Ładu oraz Strategii Bioróżnorodności 2030.
[3] *podczas połowów m.in. sieciami skrzelowymi
[4] Poprawa Międzynarodowego Zarządzania Środowiskiem Morskim dla Życia pod Wodą, WWF, 2020 https://www.wwf.pl/sites/default/files/2020-05/Raport%20WWF_SDG14.pdf (dostęp 2.10.2020)
infowire.pl