Środa Wielkiego Tygodnia jest prologiem do Triduum Paschalnego (trzech ostatnich dni Wielkiego Tygodnia). Znamiennym rysem obrzędów tego dnia jest odprawiana w kościołach ciemna jutrznia, czyli recytacja brewiarza.
Dawniej działo się to przy zapalonym trójkątnym świeczniku z piętnastoma świecami; po każdym śpiewie psalmu gaszono jedną świecę.
Czynnościom tym przypisywano znaczenie symboliczne. Świece gaszono kolejno po każdym z 14 psalmów symbolizujących 12 apostołów i 2 uczniów Chrystusa, którzy popadli w zwątpienie i opuścili go w cierpieniu. Paląca się do końca 15. świeca, którą z pietyzmem wnoszono do zaciemnionego chóru, symbolizowała osamotnionego Chrystusa.
Na znak opisanego w Ewangelii trzęsienia ziemi, na zakończenie ciemnej jutrzni jej uczestnicy uderzali brewiarzami o pulpity.
Ciemną jutrznię odprawia się również rankiem w Wielki Czwartek i Wielki Piątek. Z Wielką Środą związany jest także obrzęd topienia Judasza.