Więcej wsparcia dla grup i spółdzielni

Wobec coraz wyraźniej rysującego się kryzysu w rolnictwie i gospodarce żywnościowej Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi w swoim pakiecie antykryzysowym  zapowiada jeszcze większe wsparcie dla rolników, grup producentów i spółdzielni rolników. Jak podkreśla dokument: „potrzebny jest długofalowy program, zawierający elementy wsparcia i zarządzany przez wybraną (wyznaczoną) przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi instytucję sektorową”.
Dokument z pakietem antykryzysowym zwraca  uwagę, że jednym ze sposobów na zwiększenie siły przetargowej rolników wobec innych uczestników rynku, a tym samym na poprawę warunków gospodarowania, jest organizowanie się producentów rolnych w grupy producenckie.  Pomimo dotychczasowego wsparcia dla grup producenckich jego efekty oceniane są jako dość skromne. Ciągle zwiększającej się liczbie grup nie towarzyszy poprawa organizacji rynków (wciąż niski jest udział grup producenckich w sprzedaży określonych produktów rolnych) dlatego wspieranie już istniejących grup producenckich jest tak samo istotne, jak promowanie nowych inicjatyw wspólnego działania.
W dokumencie czytamy, że wśród działań, które powinny znaleźć się w programie wspierania spółdzielczości (w tym grup producenckich) w okresie spowolnienia gospodarczego,  należy wskazać kontynuowanie dotychczasowych działań polegających na szerokiej kampanii informacyjnej o możliwościach i zaletach rozwoju grup, o sposobach ich finansowania i oferowanych usługach doradczych. Jak podkreśla MRiRW, konieczne jest wprowadzenie dodatkowych rozwiązań dotyczących:
opłacalności produkcji, informacji rynkowej, obrotu towarowego,
promocji kontraktacji między producentami a odbiorcami,
wzmocnienia współpracy między funkcjonującymi grupami, oraz   
włączenia spółdzielni i grup producentów do wsparcia w ramach działania „Zwiększanie wartości dodanej” (PROW 2007-2013).
Wytyczone dodatkowe kierunki wsparcia dla grup producentów ściśle korespondują z  niewesołą diagnozą, zawartą na wstępie przygotowanego przez MRiRW pakietu antykryzysowego. Zasadnicze tezy tej diagnozy brzmią następująco:
„Brak wystarczających powiązań rolników i ich organizacji z przemysłem przetwórczym oraz monopolistyczne działania ze strony handlu stawiają rolników na z góry przegranej pozycji”,

„Niekorzystna struktura polskiego rolnictwa będzie zachęcać podmioty skupujące i przetwórcze do przerzucania kosztów [kryzysu] na rolnictwo (…). Istnieje obawa, że rolnictwo w coraz większym stopniu  będzie uczestniczyć w kredytowaniu [tych] podmiotów (np. wydłużanie terminów płatności za surowiec)”.