Przewiduje się, że produkcja cukru w Egipcie w roku gospodarczym 2024/25 (od października do września) osiągnie 2,6 miliona ton metrycznych, co oznacza spadek o 110 000 ton w stosunku do oficjalnych szacunków produkcji USDA MY2023/24 przy niższej produkcji cukru trzcinowego. W roku gospodarczym 2023/24 egipscy urzędnicy zareagowali na spadek światowej produkcji cukru, który podniósł światowe ceny cukru, czemu towarzyszyła wielokrotna dewaluacja funta egipskiego, co jeszcze bardziej ograniczyło zdolność Egiptu do importu z rynków światowych. Ponadto lokalni producenci sprzedawali swoje plony producentom melasy, wyciskając dostępne surowce dla państwowych młynów trzciny cukrowej. Niestabilne rynki energii nadal wywołują efekt domina w odniesieniu do światowych cen referencyjnych, krajowych kosztów produkcji trzciny cukrowej, kosztów przetwarzania i cen detalicznych.
Streszczenie: Rolnictwo w Egipcie jest uzależnione od nawadniania. Egipt jest jednym z niewielu krajów produkujących trzcinę cukrową i buraki. Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) prognozuje, że światowa produkcja cukru w roku 2023/24 spadnie o 3,5 mln ton, czyli o 2 procent, w porównaniu z rokiem 2022/23. Naukowcy przypisują niedawnym wzorcom pogodowym El Niño, rosnącym globalnym temperaturom, a także wyższemu ryzyku szkodników i chorób. FAS Cairo przewiduje, że produkcja cukru w latach 2023/24 osiągnie 2,6 miliona ton metrycznych, wartość surowa, co oznacza spadek o 110 000 ton w stosunku do oficjalnych szacunków USDA dotyczących niższej produkcji cukru trzcinowego. Połączona produkcja trzciny cukrowej i buraków cukrowych stanowi mniej niż 10 procent całkowitej powierzchni gruntów ornych w Egipcie.
Buraki cukrowe mają największy udział w krajowej produkcji roślin cukrowych. Udział trzciny cukrowej w produkcji cukru w Egipcie wynosi obecnie mniej niż 30 procent całkowitej produkcji roślinnej produkującej cukier i spada wraz z przesunięciem wsparcia rządowego w celu zwiększenia produkcji buraków cukrowych. Egipska polityka rolna i handlowa związana z cukrem jest definiowana przez bezpośrednie i pośrednie interwencje na krajowym rynku cukru, dotyczące kilku powiązanych i często konkurujących ze sobą priorytetów.
Obecnie produkcja trzciny cukrowej w Górnym Egipcie jest bardziej wydajna niż produkcja buraków i wymaga mniej energii do rafinacji i przetworzenia na rafinowany biały cukier. Produkcja buraków jest jednak mniej wodochłonna i nadaje się do sadzenia na nowo zrekultywowanych gruntach, uwalniając grunty orne wzdłuż Nilu pod inne uprawy.
Po przystąpieniu do Światowej Organizacji Handlu (WTO) i zobowiązaniach w ramach kilku programów dostosowania strukturalnego Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Egipt zliberalizował część swojego sektora rolnego, w tym reformy rynkowe w sektorze cukru, umożliwiając plantatorom wybór sposobu sprzedaży swoich upraw. W Górnym Egipcie w ostatnich latach coraz większa część plantatorów trzciny cukrowej sprzedaje zebraną trzcinę producentom melasy, zmniejszając dostępne dostawy dla państwowych młynów i przyczyniając się do wzrostu cen cukru rafinowanego na obszarach wiejskich Górnego Egiptu. Niemniej jednak egipski rynek cukru pozostaje silnie subsydiowany przez stałe ceny zamówień publicznych i duży rządowy program dystrybucji, co skutkuje strukturalną podatnością rynku na rynki światowe.
Rząd Egiptu, Ministerstwo Dostaw i Handlu Przemysłowego (MoSIT), Holding Company for Food Industries (HCFI), Egypt Sugar & Integrated Industries Company (ESIIC) oraz kilka dużych przedsiębiorstw prywatnych wytwarza prawie cały egipski zapas cukru z krajowej trzciny cukrowej i buraków.
Egipski Generalny Urząd ds. Dostaw i Towarów (GASC) zarządza przetargami publicznymi w imieniu ESIIC w celu pokrycia niedoboru około 1,0 mln ton w produkcji krajowej. Egipt nadal interweniuje na rynkach, gdy ceny konsumpcyjne gwałtownie rosną, poprzez programy ochrony socjalnej i inicjatywy związane z dystrybucją żywności w naturze. Gdy ceny są niskie, egipskie przedsiębiorstwa państwowe oferują pożyczki na wsparcie producentów trzciny cukrowej i buraków.
Rok gospodarczy (MY) dla trzciny cukrowej trwa od grudnia do listopada, natomiast rok gospodarczy w odniesieniu do cukru przyjmuje się za październik-wrzesień. Na potrzeby niniejszego sprawozdania ilości cukru rafinowanego przeliczono na surowy cukier trzcinowy przy użyciu współczynnika 1,07. Raport odnosi się do szacunkowej powierzchni gruntów w hektarach i feddanach, lokalnej mierze powierzchni określonej przez 4,200 metrów kwadratowych, czyli 1,05 akra. Produkcja FAS Cairo (Post) prognozuje, że produkcja cukru w roku gospodarczym (MY) 2024/25, czyli w okresie od października 2024 r. do września 2025 r., wzrośnie do 2,6 mln ton metrycznych (MMT), wartości surowej, co oznacza spadek o 110 000 ton w porównaniu z oficjalnymi szacunkami USDA MY2023/24 dotyczącymi niższej produkcji cukru trzcinowego.
Prognozuje się, że produkcja odśrodkowego cukru trzcinowego w MY2024/25 wyniesie 1,0 mln ton metrycznych, wartości surowej, wyprodukowanej przez młyny rządowe i prywatne, co oznacza spadek o 110 000 ton w porównaniu z rokiem 2023/24 dzięki niższym cenom od producentów cukru odśrodkowego.
Prawie wszystkie cukrownie i moce rafineryjne w Egipcie znajdują się w pobliżu głównych obszarów produkcyjnych w prowincjach Qena, Asuan, Luksor, Minya i Sohag. W okresie zbiorów trzciny cukrowej od grudnia do czerwca egipskie młyny trzciny cukrowej w Górnym Egipcie pracują 24 godziny na dobę przez okres 140 kolejnych dni bez przerwy. Obszary uprawy trzciny cukrowej w pobliżu regionu Jezior Toshka i Wadi Al-Naqra pozostają we wczesnej fazie rozwoju. Szybki rozwój urbanistyczny i przemysłowy na najlepszych gruntach rolnych postępuje szybciej niż wysiłki Egiptu na rzecz rekultywacji terenów.
Egipski Instytut Upraw Trzciny Cukrowej informuje, że wysokie koszty produkcji i stałe ceny skupu w młynach stowarzyszonych z MoSIT sprawiają, że plantatorzy trzciny cukrowej niechętnie kontynuują sadzenie roślin. W rezultacie całkowita powierzchnia zbiorów trzciny cukrowej pozostaje na poziomie mniej niż 10 procent całkowitej powierzchni gruntów ornych w Egipcie. Sadzi się trzcinę cukrową z uzupełniającymi uprawami na własne potrzeby, w tym bobem (Vicia faba), pomidorami i cebulą, a o powierzchnię upraw konkuruje z ryżem, bawełną i kukurydzą. Warunki klimatyczne w Górnym Egipcie, a także w części Środkowego Egiptu, idealnie nadają się do produkcji trzciny cukrowej. Wzrost wegetatywny jest optymalny w maju i wrześniu. Trzcina cukrowa wymaga niewielkiego utrzymania, a dochody z pracy poza gospodarstwem rolnym są dochody.
W odpowiedzi na stosunkowo niskie ceny skupu ustalone przez rząd, egipscy plantatorzy trzciny cukrowej przenoszą swoje kanały marketingowe i decyzje dotyczące sadzenia z wielowiekowej produkcji cukru odśrodkowego na bezpośrednią sprzedaż do małych producentów melasy z czarnych taśm. 2 W lutym 2024 r. młyny melasy oferowały 3 236 USD za tonę (100 000 EGP za tonę) w porównaniu z mniej niż 1 699 USD za tonę (52 500 EGP za tonę) w młynie powiązanym z MoSIT.3 Orientacyjne ceny oferowane przez młyny będące własnością rządu nie są konkurencyjne w porównaniu z cenami światowymi lub ofertami prywatnymi. Nawet po tym, jak rafinerie ESIIC podniosły ceny skupu do 41 do 58 USD za tonę (1350 do 1900 EGP) z premiami za wcześniejsze terminy dostaw, hodowcy nadal wybierali wyższe ceny marketingowe od prywatnych producentów melasy.
Rząd Egiptu zapewnia ograniczone bezpośrednie wsparcie dla gospodarstw rolnych dla upraw wymagających dużej ilości wody, takich jak cukier, w porównaniu z innymi uprawami w Górnym Egipcie.5 Bank Rolny Egiptu (ABE) wydaje rolnikom karty "Meeza", aby poprawić dystrybucję dopłat i obniżyć koszty administracyjne.6 Ministerstwo Rolnictwa koncentruje się na zwiększeniu wydajności wody w rolnictwie trzciny cukrowej przy użyciu rozmnażanego materiału roślinnego, a nie nasion, w celu oszczędzania wody na wczesnym etapie cyklu produkcyjnego. Jednak państwowi producenci cukru zapewniają plantatorom trzciny cukrowej szereg korzyści marketingowych, w tym dostęp do sieci kolejowej Aldecovel w celu dostarczania plonów do młynów.7 ABE oferuje plantatorom finansowanie we współpracy z cukrowniami stowarzyszonymi z ESSIC, aby ich wesprzeć, ponieważ może minąć wiele lat, zanim plantatorzy w pełni zrealizują zyski.
W 2023 r. ABE sfinansowało łącznie 51,9 mln USD (1,6 mld EGP), czyli około 72 procent całkowitego portfela gospodarstw kontraktowych, na programy kredytowe dla gospodarstw trzciny cukrowej
Post prognozuje, że produkcja buraków w latach 2024/25 wzrośnie do 10,9 mln ton, co oznacza wzrost o 115 000 ton w porównaniu z oficjalnymi szacunkami USDA w latach 2023/24 dotyczącymi zwiększonej powierzchni zbiorów. ESIIC zainicjował działania restrukturyzacyjne i zezwolił na ekspandowaną produkcję buraków cukrowych przy użyciu nawadnianych pól zasilanych warstwą wodonośną na zrekultywowanych obszarach pustynnych.9 Nadal nie jest jasne, czy powiększony obszar zrekompensuje spadające plony. Post prognozuje, że cukier z produkcji buraków w latach 2024/25 osiągnie 1,6 mln ton metrycznych, wartość surowca na powiększonej powierzchni zbiorów. Produkcja buraków cukrowych jest szeroko rozpowszechniona na terenach pustynnych i zrekultywowanych w Egipcie. Gubiustat Kefr el-Sheikh w delcie Nilu odpowiada za około 20 procent całkowitej produkcji. W sezonie wegetacji buraka 2023/24 warunki pogodowe na obszarze Delty były stabilne, co sprzyjało rozwojowi cukru. Szkodniki buraka cukrowego są powszechne i zagrażają jakości plonów, obniżając plony przemiału. W roku gospodarczym 2022/23 egipski sektor buraków cukrowych stanął w obliczu strat w plonach spowodowanych chorobą rizomanii, która atakuje korzenie i ogranicza dostęp do wody, powodując straty w plonach. W grudniu 2023 r. egipskie Ministerstwo Rolnictwa, Rada ds. Eksportu Upraw Cukru prognozowała, że powierzchnia zasiewów buraków cukrowych w latach 2024/25 osiągnie 235 200 hektarów (560 000 feddanów), co oznacza spadek o 5,7 procent z 249 480 hektarów (594 000 feddanów) w latach 2023/24, ponieważ plantatorzy przenoszą produkcję na pszenicę. W roku gospodarczym 2023/24 egipscy urzędnicy postawili sobie za cel wyprodukowanie 140 000 ton metrycznych cukru z buraków.
Zbiory buraków cukrowych w Egipcie rozpoczynają się w lutym, a kończą w marcu. Egipski Bank Rolny zainicjował nową umowę kredytową dla gospodarstw rolnych, oferując plantatorom finansowanie środków produkcji rolnej na początku sezonu w oparciu o zobowiązanie do dostarczenia buraków cukrowych do Fayoum Sugar Works Company w czasie żniw.11 Egipt nie produkuje nasion buraka lokalnie ze względu na wymagania dotyczące temperatury i nasłonecznienia. Opiera się prawie wyłącznie na sadzeniu nasion z Europy.
Przewiduje się, że zbiory buraków cukrowych w Egipcie w latach 2024/25 przyniosą 1,6 miliona ton surowego cukru buraczanego, bez zmian w stosunku do oficjalnych szacunków USDA w latach 2023/24. Zastosowanie młyna trzcinowego i przetwórstwa buraków: MoSIT prowadzi Holding Company for Food Industries (HCFI) oraz Egypt Sugar & Integrated Industries Company (ESIIC), która została utworzona w 1963 roku, kiedy rząd znacjonalizował osiem prywatnych cukrowni, które działały w tym czasie. Obecnie ESIIC posiada 15 cukrowni, w tym osiem rafinerii trzciny cukrowej i siedmiu przetwórców buraków cukrowych, a także jedną w budowie. Wszystkie osiem rafinerii trzciny cukrowej to przedsiębiorstwa państwowe powiązane z HCFI. W styczniu 2024 r. firma ESIIC częściowo zamknęła operacje przetwarzania trzciny cukrowej w swoim kompleksie Abu Qurqas z powodu wyzwań związanych z zapewnieniem wystarczającej ilości surowców pochodzących z regionu prowincji Minya.
Normalne roczne dostawy surowca trzciny cukrowej przekraczały 750 000 ton; Jednak w 2024 r. dostawy surowców spadły do strużki, osiągając w 2024 r. zaledwie 10 000 ton. W MY2023/24 złożony przetworzony surowiec z trzciny cukrowej wyniósł łącznie 90 000 ton, powodując straty ekonomiczne o wartości 2 383 USD za tonę (112 milionów EGP). Dla porównania, Delta Sugar Company odnotowała zyski finansowe po odsetkach, podatkach, deprecjacji i wydatkach w wysokości około 139 USD za tonę (0,063 USD za funt) przetworzonego rafinowanego cukru buraczanego, w tym przychody z melasy i osadów buraczanych w 2023 r.
Konsumpcja Post prognozuje całkowite krajowe spożycie cukru w latach 2024/25 na poziomie 3,75 miliona ton metrycznych, co oznacza wzrost o 350 000 ton metrycznych w porównaniu z oficjalnymi szacunkami USDA w latach 2023/24 dotyczącymi wzrostu populacji i wyższego zapotrzebowania na kalorie ze słodzików, napojów zawierających cukier i wyrobów cukierniczych. Post szacuje, że w roku 2023/24 konsumpcja krajowa w Egipcie wzrośnie do 3,6 mln ton, co oznacza wzrost o 2,4 proc. ze względu na szybko zmieniającą się demografię, urbanizację i nawyki żywieniowe Egiptu. Duża i rosnąca populacja Egiptu polega na cukrze jako ważnym źródle kalorii i bezpieczeństwie żywnościowym. Wielu Egipcjan przyjmuje również nowe nawyki żywieniowe, co dodatkowo napędza gwałtowny wzrost spożycia cukru.13 Populacja Egiptu nadal szybko rośnie ze względu na przyrost naturalny i niedawny napływ uchodźców ekonomicznych i politycznych z sąsiednich krajów w całym regionie.
Obecnie Egipt jest jednym z najwyższych na świecie konsumentów cukru na mieszkańca.
Według Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju Egipt spożywa 51,4 kg na mieszkańca, czyli prawie dwukrotnie więcej niż Średnia globalna wynosi 26,7 kilograma.15 Chociaż pszenica stanowi większość spożywanych kalorii (energii), cukier stanowi od 10 do 20 procent całości, z czego większość to cukier dodawany do herbaty i kawy, przekraczając wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia dotyczące spożycia cukru przez osoby dorosłe wynoszące 10 procent całkowitego spożycia energii, czyli około 10 kg rocznie.
Podatek cukrowy: W 2016 roku Egipt wprowadził podatek w wysokości 8 procent na wszystkie napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem niegazowanej niesłodzonej wody i zwykłego mleka.
Niedobory cukru i skoki cen
Przez prawie dwa lata inflacja w Egipcie przyspieszyła do dwucyfrowego poziomu, ponieważ wstrząsy makroekonomiczne i geopolityczne spowodowały niedobory walutowe. Skutki gospodarcze łagodnieją, ale nadal odbijają się echem.
Roczna stopa inflacji w miastach w Egipcie, choć wciąż wysoka, spadła do 33,3 proc. w marcu 2024 r. z 36 proc. w lutym, a inflacja żywności spadła z 50,9 proc. w lutym do 45 proc. w marcu. W październiku 2023 r. światowe ceny cukru gwałtownie wzrosły z powodu kilku czynników zewnętrznych, w tym ryzyka geopolitycznego, wyższych cen energii i silnego dolara amerykańskiego.
W Egipcie ten zbieg czynników spowodował, że cukier niesubsydiowany osiągnął rekordowy poziom.
W latach 2022-2024 ceny detaliczne cukru konsumpcyjnego w Egipcie potroiły się, wywierając presję na konsumentów do dalszego zaciskania budżetów gospodarstw domowych.18 Według "Noty o inflacji polityki pieniężnej Banku Centralnego Egiptu z marca 2024 r." cukier i produkty cukrowe są obliczane jako składnik inflacji bazowej.
Wyższe ceny znalazły odzwierciedlenie w produktach zawierających cukier, takich jak napoje bezalkoholowe i wypieki. Na przełomie 2023 i 2024 r. krajowe ceny detaliczne cukru i spadający funt egipski zbiegły się z wysokimi światowymi cenami cukru dostarczanego do Egiptu i wysokimi cenami energii, co wywołało szalejącą spekulację, gromadzenie zapasów, niedobory detaliczne i handlowe oraz racjonowanie cen.
Z ograniczonymi możliwościami rządowymi w zakresie interwencji na rynkach krajowych i światowych, egipscy plantatorzy cukru, przetwórcy i użytkownicy zmagali się zarówno ze stratami po stronie podaży, jak i stratami po stronie popytu na administrowane przez rząd programy dystrybucji kart żywnościowych, komercyjnych użytkowników cukru i detalicznych konsumentów domowych.
Egipscy urzędnicy państwowi przyznali, że chociaż przedsiębiorstwa państwowe i projekty finansowane prywatnie nie spełniają długoterminowych wysiłków na rzecz samowystarczalności, są przekonani, że import i interwencje rządowe rozwiążą problem niedoborów.
System kartek żywnościowych i pomoc żywnościowa: Rząd egipskiego Ministerstwa Spraw Żywności od lat czterdziestych XX wieku zarządza wieloma publicznymi programami ochrony socjalnej i żywienia. Egipski Tamween, krajowy program subsydiów żywnościowych, wspiera około 73 procent gospodarstw domowych. Obecnie cukier, mąka, chleb, olej spożywczy są pozostałymi podstawowymi produktami dystrybuowanymi w ramach programu poprzez system kartek żywnościowych, służąc około 60 milionom Egipcjan, którzy kwalifikują się do pomocy publicznej. Cukier i olej spożywczy są rozdzielane co miesiąc z ustalonym limitem dla każdego posiadacza karty żywnościowej. Egipt przeznacza około 1 miliona ton do dystrybucji dla posiadaczy kart żywnościowych.20 Ponieważ Egipcjanie stanęli w obliczu trudności gospodarczych, wyższych cen i niższej siły nabywczej, urzędnicy MoSIT rozszerzyli dostęp publiczny, podwajając przydział cukru dla każdej uprawnionej osoby z 1 kilograma do 2 kilogramów, począwszy od stycznia 2024 r.21 Ponadto MoSIT wprowadził nowe ceny cukru 23 marca, 2024 r., ustalając nominalną cenę docelową na poziomie około 0,34 USD za funt (35 EGP za kilogram). W lutym 2024 r. MoSIT i jego spółka holdingowa dla przemysłu spożywczego uruchomiły inicjatywę "Witamy w Ramadanie", serię wydarzeń mających na celu zapewnienie pomocy rodzinom przed świętem religijnym Ramadan, które trwało od 9 marca do 10 kwietnia i jest często sezonowym okresem większego niż zwykle popytu, co powoduje wzrost cen. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju rozprowadziło 30 000 ton cukru niesubsydiowanego i 65 000 ton cukru subsydiowanego za pośrednictwem 40 000 rządowych punktów dystrybucji w całym Egipcie. Chociaż ceny cukru nie podlegają kontroli cen w ramach reform liberalizujących rynek, po ostatnim epizodzie szalejących spekulacji cenowych w Egipcie w 2016 r., Egipt wdrożył ustawę inwestycyjną nr 72/2017, która zezwala na rządowe "wytyczne" cenowe w przypadku niedoskonałości rynku lub monopolu naturalnego.22 Pod koniec 2023 r. i na początku 2024 r. egipscy urzędnicy podjęli szereg działań w celu złagodzenia spirali cen i niedoborów. W grudniu 2023 r. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Gospodarki Narodowej ustaliło maksymalne ceny cukru i sześciu innych strategicznych środków spożywczych oraz zawarło umowy z prywatnymi producentami i detalistami w celu obniżenia cen podstawowych produktów o 15 do 25 proc. na okres od trzech do sześciu miesięcy.
Kontrakty na cukier na giełdzie towarowej:
W sierpniu 2023 r. egipska giełda towarowa zaczęła oferować komercyjne kontrakty terminowe dla przetwórców żywności, dystrybutorów i firm opakowaniowych, aby poprawić odkrywanie cen i przejrzystość na egipskich rynkach cukru.
Trade Post prognozuje, że import w latach 2024/25 osiągnie 1,5 miliona ton metrycznych, co oznacza wzrost o 500 000 ton w stosunku do oficjalnych szacunków USDA w latach 2023/24, aby pokryć niedobory produkcji krajowej i rosnący popyt.
Post prognozuje, że import MY2023/24 osiągnie 1,9 miliona ton metrycznych, co oznacza wzrost o 900 000 ton w stosunku do oficjalnego USDA MY2022/23 szacunki wynikające z dużego tempa realizacji zobowiązań Głównego Urzędu ds. Dostaw Towarów (GASC) w zakresie rezerwacji przetargowych na cukier surowy i rafinowany oraz danych handlowych. W marcu 2024 r., na krótko przed sfinalizowaniem umów o restrukturyzacji długu publicznego, rząd Egiptu zatwierdził import 1,0 mln ton metrycznych, aby zaspokoić niedobory w produkcji krajowej i wysoki popyt w 2024 r. Jest to gwałtowne odwrócenie trendu w stosunku do egipskiego zakazu importu sprzed niespełna czterech lat
Większość importu do Egiptu jest dokonywana w drodze przetargów publicznych zarządzanych przez GASC w imieniu ESIIC i prywatnych młynów, które rafinują lokalnie importowany cukier surowy w celu dystrybucji. Egipt importuje przede wszystkim surowy cukier trzcinowy z Brazylii oraz surowy cukier buraczany pochodzący z Unii Europejskiej. Zmienność rynku w MY2023/24 skłoniła GASC do zakupu surowego i rafinowanego cukru trzcinowego z Arabii Saudyjskiej. W październiku 2023 r. Egipt zawiesił cła importowe na cukier i inne podstawowe produkty na sześć miesięcy. Zgodnie z dekretem premiera nr 532/2017 egipscy urzędnicy mogą tymczasowo zawiesić cła na surowy cukier trzcinowy i buraczany (HS 170112, 170113 i 170114) z 20 procent do zera, aby zapewnić ulgę, gdy produkcja krajowa nie zaspokaja popytu. Podobny środek został przyjęty w 2016 r.
Post prognozuje, że eksport w latach 2024/25 osiągnie 300 000 ton, co oznacza wzrost o 200 000 ton w stosunku do oficjalnych szacunków USDA w związku z silnym popytem w całym regionie i większymi dostawami eksportowymi w ostatnich miesiącach. Post prognozuje, że eksport w latach 2023/24 osiągnie 300 000 ton, co oznacza wzrost o 200 000 ton w stosunku do oficjalnych szacunków USDA dotyczących stałego strumienia zgłoszonych do tej pory przesyłek eksportowych.
Od października 2023 r. do czerwca 2024 r. Egipt wyeksportował na sąsiednie rynki prawie 250 000 ton cukru rafinowanego, czyli prawie 180 000 ton ekwiwalentu cukru trzcinowego o wartości surowej. W grudniu 2023 r. egipskie Ministerstwo Handlu i Przemysłu nałożyło tymczasowy zakaz eksportu cukru i innych podstawowych artykułów zgodnie z uchwałą ministerialną nr 88/2023. 25 Moratorium na wywóz zostało przedłużone od stycznia do marca 2024 r., a następnie przywrócone od lipca do września 2024 r. Eksport cukru może być dozwolony tylko wtedy, gdy jego ilości przekraczają potrzeby rynku krajowego.26 Od października 2023 r. do lipca 2024 r. tempo handlu było wyższe niż oczekiwano, biorąc pod uwagę kryzysy gospodarcze i obawy geopolityczne.
ZAPASY
Post prognozuje, że zapasy końcowe MY2024/25 osiągną prawie 1,0 mln ton, co oznacza wzrost o 935 000 ton w porównaniu z oficjalnymi szacunkami zapasów MY2023/24, ponieważ Egipt ustanawia sponsorowany przez rząd program rezerw strategicznych, a użytkownicy komercyjni budują rurociągi, zapasy i zapasy, aby zabezpieczyć się przed przyszłymi wstrząsami. Egipskim urzędnikom zależy na zwiększeniu zaufania publicznego do wsparcia państwa dla krajowego bezpieczeństwa żywnościowego. W szczytowym okresie niedoborów cukru egipscy urzędnicy poinformowali o następujących twierdzeniach dotyczących krajowych zapasów.
W sierpniu 2023 r. egipski MoSIT rozpoczął budowę pierwszego z wielu kompleksów w Górnym i Środkowym Egipcie, w których będą przechowywane surowce strategiczne do magazynowania komercyjnego i rezerw rządowych. Oczekuje się, że projekt zostanie oddany do użytku już w marcu 2025 r. W roku obrotowym 2023/24 użytkownicy komercyjni, którzy wprowadzali do obrotu swoje komercyjne akcje w okresie szczytu wzrostu cen w latach 2023/24, podlegali kontroli rządowej, co zniechęcało innych do posiadania zapasów.
oprac, e-mk, ppr.pl na podst źródło: USDA Foreign Agricultural Service (FAS)
.png)
Zaloguj przez Facebook
