Wykonanie określonej pracy

Zawierając umowę na czas wykonania określonej pracy pracodawca powinien szczegółowo określić rodzaj i rozmiary pracy, która ma zostać wykonana. Umowa ta pozwala osiągnąć efekt zatrudnienia pracownika bez konieczności wskazywania dokładnej daty rozwiązania umowy.

Umowa o pracę zawarta na czas wykonania określonej pracy jest odmianą umowy terminowej (obok umowy na okres próbny i na czas określony). Jest to dosyć specyficzna umowa na tle innych umów o pracę, porównać ją można do cywilnoprawnej umowy o dzieło, gdzie wykonawca zobowiązuje się przedstawić w określonym terminie wynik swojej pracy.
 
Termin końcowy wyznacza tutaj zakończenie wykonywania przez pracownika określonej pracy. Zaznaczenia i podkreślenia wymaga, iż nie daje ona możliwości, podobnie jak inne umowy o pracę, przerzucania na pracownika ryzyka pracodawcy. 
 
 
Termin inaczej określony
Także w przypadku tej umowy terminowej termin zakończenia stosunku pracy musi być pewny. Pracownik musi przynajmniej w przybliżeniu móc przewidzieć chwilę zakończenia pracy, który to moment, przy umowie zawartej na czas wykonywania określonej pracy, jest w bardzo dużej mierze uzależniony od niego (od jego podejścia do pracy, włożonego wysiłku w jej wykonanie itp.). 
 
W większości przypadków umowy takie zawiera się na okresy występowania pewnych prac, takich jak remonty (sezon budowlany), okres sprawozdawczości, prace w rolnictwie i sadownictwie. Umowy takie mogą być bardzo dobrym rozwiązaniem także w stosunku do osób wysoko wykwalifikowanych (grupy eksperckie), zatrudnianych do przeprowadzenia określonych działań w firmie.
 
Przykład.
Zakład pracy stoi na skraju bankructwa. Jego właściciel chciałby zatrudnić dwie osoby do stworzenia programu naprawczego. Jeżeli miałby pomiędzy nimi zaistnieć stosunek pracy (np. w związku z chęcią podporządkowania pracowników pracą pod jego kierownictwem), najlepszym i najwłaściwszym rozwiązaniem będzie zawarcie tej właśnie umowy. 
  
Bez wypowiedzenia
Pewne zagrożenie dla pracodawcy związane jest ze znacznym ograniczeniem możliwości rozwiązania takiej umowy. Nie może być ona rozwiązana za wypowiedzeniem. Stać się tak może tylko w skrajnych przypadkach, takich jak ogłoszenie upadłości lub likwidacji pracodawcy (art. 411 kodeksu pracy). Stosuje się wtedy dwutygodniowy okres wypowiedzenia. W innych sytuacjach wypowiedzenie jest nieskuteczne. Rozwiązanie następuje więc wraz z nadejściem końcowego terminu, czyli z chwilą wykonania pracy. 
 
Oczywiście może być, tak jak z każdą umową o pracę, rozwiązaną za porozumieniem stron i, o ile zachodzą do tego podstawy, bez wypowiedzenia (zarówno przez pracodawcę, jak i pracownika). W razie zaistnienia przesłanek wskazanych w kodeksie pracy (art. 63–67 k.p.) następuje także jej wygaśnięcie. Umowa zawarta na czas wykonania określonej pracy ulega przedłużeniu do dnia porodu, jeśli miałby ulec rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży (art. 177 par. 3 k.p.).