Definicja ta wynika z przepisów unijnych, gdyż według prawa Unii Europejskiej tylko umowa zawarta na czas określony jest typową umową o pracę. Pozostałe zaś są nietypowe. W istocie więc do form nietypowych zalicza się takie, których konstrukcja niczym się nie różni od formy typowej.
Niepełny wymiar czasu pracy
Praca w niepełnym wymiarze godzin pozwala dostosować czas pracy do potrzeb i możliwości pracownika, z drugiej strony do zapotrzebowania na pracę ze strony pracodawcy. Ponadto pracownik pracujący w niepełnym wymiarze etatu nie może być traktowany gorzej niż pracownik pełnoetatowy, pomimo że jego wynagrodzenie może podlegać proporcjonalnemu do części etatu uszczupleniu.
Według "Gazety Prawnej", proporcjonalność wymiaru urlopu nie ma wpływu na faktyczny czas wypoczynku, który nie odbiega od tego przysługującego pracownikowi zatrudnionemu na cały etat. Urlop na żądanie również powinien być udzielna w dniach, a nie godzinach. Kolejnym problemem pracy w niepełnym wymiarze godzin jest sposób wyznaczania wymiaru czasu pracy, powyżej którego płaca jest płatna jak przy nadgodzinach.
Praca weekendowa
Praca weekendowa oraz praca w skróconym tygodniu pracy to klasyczny formy pracy nietypowej. Pracownik musi wcześniej złożyć wniosek o możliwość zastosowania takich form zatrudnienia. Pracodawca, który w umowie o pracę uwzględnił fakt, że będzie to stosunek pracy w wymiarze weekendowym, będzie komfortowej sytuacji, a potrzeba składania wniosku zostanie zaspokojona.
Telepraca
Mimo, że telepraca staje się coraz popularniejsza formą zatrudnienia, ustawodawca nie określił jeszcze jej reguł. Nie jest jednak przez to formą zabronioną przez kodeks pracy. Praca odbywa się poza siedzibą pracodawcy. W związku z tym powstają problemy w sferze uregulowania przepisów BHP, a także problemem staje się kontrola wykonywanej pracy. Będąc w domu pracodawca nie może stwierdzić, czy pracownik pracuje czy też jest chory, a także nie jest możliwa weryfikacja jego czasu pracy.
Poza pracownicze formy zatrudnienia
Coraz więcej prac jest wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych ze względu na ich specjalistyczny charakter. Niemożliwa jest wówczas kontrola pracownika, sztywny czas pracy czy samo stanowisko pracy. W tym przypadku nie obowiązuje zasada domniemania pracy i trzeba udowodnić, że pracownik wykonuje pracę w zatrudnieniu pracowniczym.
Czas przerywany
Kodeks pracy swoimi przepisami reguluje czas pracy, ale warunki jego stosowania są bardzo restrykcyjne (wymagana jest regulacja w układzie zbiorowym pracy, a przerwa musi być płatna). Można więc powiedzieć, że polskie ustawodawstwo jako regułę przyjmuje nieprzerwany czas pracy. Jest to spora niedogodność dla pracodawcy ze względu na finansowe obciążenie na skutek opłacania przerw w wykonywaniu pracy.
.png)
Zaloguj przez Facebook
