Państwa UE zazwyczaj ograniczają swobodę nabywania nieruchomości przez cudzoziemców w pasach nadgranicznych oraz w miejscach najbardziej podatnych na wykup (obszary rekreacyjne), a także ze względu na ważny interes społeczny, choćby bezpieczeństwo państwa.
Ograniczenia w nabywaniu nieruchomości w prawie każdym państwie UE przybrały inny kształt.
W Austrii nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców regulują przepisy wydawane przez poszczególne landy. Ustawy landowe wprowadzają szczególny reżim obrotu nieruchomościami rolnymi i leśnymi. Wszystkie akty prawne poszczególnych landów o obrocie gruntami sankcjonują zagwarantowane w prawie wspólnotowym traktowanie cudzoziemców obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej na równi z własnymi obywatelami. Wyraźnie też postanawiają, iż ograniczenia w nich przewidziane nie dotyczą podstawowych swobód Unii Europejskiej.
Wyjątek stanowiły ograniczenia w nabywaniu przez cudzoziemców mieszkań i domów na cele rekreacyjne. W tym zakresie zgoda na nabycie uwarunkowana została co najmniej pięcioletnim stałym pobytem w Austrii. Ograniczenie to mogło być stosowane do 31 grudnia 1999 r., do końca pięcioletniego okresu przejściowego, jaki został przyznany Austrii w traktacie akcesyjnym. Tyrol, ze względu na wymagania krajobrazowe i turystyczne, sprawę nabywania domów rekreacyjnych traktuje niezwykle restrykcyjnie. Komisja Europejska uznała, iż ustawodawstwo Tyrolu dotyczące zakupu nieruchomości przez cudzoziemców jest sprzeczne z przepisami unijnymi. Sprawa znalazła swój finał przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości, który stwierdził, że uregulowania prawne w Tyrolu, dotyczące nabywania własności nieruchomości (w szczególności mieszkań nie będących stałym miejscem zamieszkania - tzw. drugie domy), są niezgodne z prawem UE.
Francja nie ogranicza prawa do nabywania nieruchomości przez cudzoziemców - obywateli Unii Europejskiej. Mają oni prawo nabywać nieruchomości oraz udziały w spółkach będących właścicielem nieruchomości na takich samych zasadach jak obywatele Francji. Obcokrajowcy spoza UE muszą mieć zezwolenie na nabycie ziemi we Francji. Istnieją odrębne przepisy regulujące nabycie nieruchomości rolnych.
W Grecji nie ma żadnych ograniczeń w nabywaniu nieruchomości w zależności od kraju pochodzenia lub zamieszkania cudzoziemców. Obowiązujące ograniczenia wynikają jedynie ze względów bezpieczeństwa kraju i dotyczą terenów położonych w strefie nadgranicznej, bowiem tylko tu zakazana jest sprzedaż nieruchomości cudzoziemcom. Przewidziano jednak kilka wyjątków: za zgodą Ministra Obrony Narodowej nieruchomości te mogą nabyć m.in. cudzoziemcy pochodzenia greckiego oraz osoby fizyczne i prawne z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. W takich przypadkach osoby te muszą złożyć oświadczenie określające cel nabycia nieruchomości.
W Irlandii nieruchomości miejskie cudzoziemcy mogą kupić niezależnie od kraju swojego pochodzenia. Jedynym ograniczeniem jest konieczność posiadania prawa wjazdu do Irlandii. Ograniczenia występują przy sprzedaży gruntów rolnych, lasów i zbiorników wodnych. Nie ma ograniczeń w zakresie nabywania nieruchomości na cele inwestycyjne związane z działalnością wytwórczą i usługami.
Dość rygorystyczne regulacje prawne w zakresie nabywania nieruchomości przez cudzoziemców ma Szwecja. Uzyskanie zezwolenia jest wymagane na nabycie nieruchomości rekreacyjnych, gospodarstw rolnych i gruntów zabudowanych o statusie dzierżawy wieczystej lub czasowej. Zezwolenie te wydawane są po sprawdzeniu, czy czynności te nie godzą w istotny społeczny oraz czy nie dotyczą nieruchomości położonej w rejonie o szczególnie wysokim popycie na nieruchomości. Uzyskanie zezwolenia nie jest wymagane m.in. w przypadku, gdy cudzoziemiec ma miejsce zamieszkania bądź zamieszkuje tam od pięciu lat lub pozostaje w związku małżeńskim z osobą, od której nie wymaga się zezwolenia.
Natomiast w Belgii, Holandii, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Portugalii, Hiszpanii i Luksemburgu w zasadzie nie występują ograniczenia w zakresie nabywania nieruchomości przez cudzoziemców.
Pewne ograniczenia w tej sferze przewidziane są w Hiszpanii (nabywanie nieruchomości położonych na obszarach o znaczeniu strategicznym), a także w Luksemburgu i we Włoszech, gdyż w tych państwach nabycie nieruchomości położonej w strefie przygranicznej wymaga uzyskania stosownego zezwolenia.
Podobne ograniczenia występują również w Finlandii, a dotyczą nabywania nieruchomości o charakterze wypoczynkowym i rekreacyjnym lub położonych w rejonie przygranicznym (wymóg uzyskania stosownego zezwolenia).
W Hiszpanii i Portugalii funkcjonują także przepisy określające minimalną wielkość gospodarstwa rolnego.
Większość państw - oprócz Słowenii - które razem z Polską weszły do UE 1 maja br., uzyskała okresy przejściowe dotyczące nabywania nieruchomości przez cudzoziemców.
Węgry wynegocjowały okres przejściowy do 1 stycznia 2008 roku na zakup tzw. drugiego mieszkania i okres przejściowy do 1 stycznia 2010 r. dotyczący zakazu nabywania ziemi uprawnej przez cudzoziemców osoby fizyczne i prawne oraz obywateli Republiki Węgierskiej osoby prawne. Wyjątek stanowią obywatele Unii legalnie rezydujący w Republice Węgierskiej, którzy w przypadku przynajmniej 3-letniego okresu prowadzenia gospodarstwa rolnego są traktowani na równi z obywatelami Republiki Węgier. Węgry zastrzegły, że jeżeli w ciągu tego okresu ceny ziemi w kraju nie osiągną poziomu unijnego, okres przejściowy zostanie przedłużony o kolejne trzy lata. 7-letni okres przejściowy od dnia uzyskania członkostwa na nabywanie gruntów rolnych i leśnych przez cudzoziemców uzyskała Słowacja. Ograniczenia nie dotyczą rolników indywidualnych, którzy mogą kupować grunty na Słowacji od razu po wstąpieniu, pod warunkiem uprawiania ziemi przez przynajmniej 3 lata.
Z kolei Czechy uzyskały zgodę na 5-letni okres przejściowy liczony od momentu akcesji ws. nabywania tzw. drugich domów oraz 7-letni okres przejściowy od momentu uzyskania członkostwa na nabywanie nieruchomości rolnych i leśnych.
Natomiast Malta uzyskała trwałe wyłączenie na stosowanie po wstąpieniu do UE obowiązujących przepisów maltańskich dotyczących zakupu przez cudzoziemców tzw. drugich domów oraz nieruchomości gruntowych. Obywatele państw członkowskich UE zamieszkujący na Malcie mogą nabywać nieruchomości wykorzystywane w celach letniskowych bez konieczności uzyskiwania zezwolenia. Obywatele państw UE oraz państw trzecich zamieszkujący poza Maltą mogą nabywać drugie domy jedynie po uzyskaniu zezwolenie, które umożliwia nabycie tylko jednej nieruchomości. Prawo do nabywania drugiej i kolejnych nieruchomości mają obywatele państw UE, którzy zamieszkują na Malcie co najmniej 5 lat.
Na Łotwie obowiązuje 7-letni okres przejściowy (z możliwością przedłużenia na kolejne 3 lata), w trakcie którego kraj ten może stosować ograniczenia przy sprzedaży ziemi rolnej i leśnej cudzoziemcom.
Również na Litwie obowiązuje 7-letni okres przejściowy (z możliwością przedłużenia na kolejne 3 lata), w trakcie którego Litwa może kontynuować stosowanie prawa krajowego ws. nabywania rolniczej i lasów przez obywateli UE i osoby prawne UE.
7-letni okres przejściowy dotyczący ograniczenia sprzedaży ziemi cudzoziemcom uzyskała także Estonia. Na Cyprze zaś obowiązuje 5-letni okres przejściowy na nabywanie drugich domów przez cudzoziemców, z wyłączeniem obywateli EOG.
.png)
Zaloguj przez Facebook
